পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৩২২

১১৪১

অসমীয়া চণ্ডীপদ।

আপোন ৰাজ্যত ৰজা বহু ভোগ কৰি।
কোলা নামে কৰিলন্ত অপৰ নগৰি॥
নিজধৰ্ম্মে ৰাজ্য পাছে কৰিলা পালন।
দুষ্ট শত্ৰু ৰাজাগণে কৰিয়া যতন॥

যুদ্ধ কবি তান শত্ৰু ভৈলা ৰাজাগণ।
কোলা নামে নগৰিক কৰিলা মৰ্দ্দন॥
যুদ্ধত ঘাটিল পৰে জিনিলেক ৰণ।
জয় বিজয়ৰ যে কাৰণ ভগবান॥

সমৰত ঘাটি পাছে সুৰথ নৃপতি।
দুযখ মনে স্বদেশক আইলা মহামতি॥
পুৰ্ব্বধৰ্ম্মে ৰাজা তাক কৰিলা পালন।
তাতো বলৱন্ত শত্ৰু ভৈলা ৰাজাগণ॥

সুৰথ ৰাজাক যুদ্ধে আক্ৰমণ কৰি।
শত্ৰুগণে কাঢ়ি লৈলা সমস্ত নগৰি॥
মহা পৰা ক্ৰমী দুষ্ট আমাত্য সকলে।
ধন জন দাস দাসী কাঢ়ি লৈলা বলে॥

ভণ্ডাৰ সকল কাঢ়ি লৈলা সুৰথৰ।
হৰিলন্ত বাজা পদ হিন ভৈলা বড়॥
পৰাজয় ভৈলা যদি সুৰথ নৃপতি।
তাত পাছে যেন ভৈলা শুনা মহামতি॥

ঘোড়াত চৰিয়া ৰাজা মৃগয়াৰ তৰে।
একেস্বৰে গৈলা পাছে অৰণ্য ভিতৰে॥
সেহি বন মাজে দ্বিজবৰ মেধষৰ।
আশ্ৰম খানক দেখিল নৃপবৰ॥

কিছু কথা কহো শুনা সিতো অশ্ৰমৰ।
পৰম সোভন অতিশয় ৰুচিকৰ॥
একেলগে মৃগ বাঘে গমন কৰয়।
ঋষিৰ প্ৰভাৱে হিংসা ধৰ্ম্ম নচাৰয়॥