পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৩০৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১২৩
নীতি ৰত্ন।

ছাগৰ পাৱক ধুৱাই চৰণৰ ধূলি।
মাথাত লৈলন্ত সেহি পাদোদক তুলি॥
ছাগক আশ্বাস বিপ্ৰে কৰিলা আহলাদ।
প্ৰাণ দান পাইলো মই তোমাৰ প্ৰসাদ॥

এহি বুলি স্তুতি নতি বিস্তৰ কৰিয়া।
মহানন্দে বিপ্ৰ গৈল ঘৰক চলিয়া॥
এতেকে নৃপতি! যিতো হোৱে স্ত্ৰীজিত।
তাত পৰে হাস্যাস্পদ নাহি পৃথিবীত॥

যিতোজন বেদজ্ঞানী হোৱে আতিশয়।
সীতোজনে যদি সৎকৰ্ম্ম নাচৰায়॥
সদা মন্দ কৰ্ম্ম যদি কৰিয়া থাকয়।
তাকো হাস্যাস্পদ বুলি জানা মহাৰাই॥

এহি হেতু তযু আগে কৈলে স্বৰূপত।
আত পৰে হাস্যাস্পদ নাহি জগতত॥