পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/২৯২

১১১১

নীতি ৰত্ন।

তুমি দেখোঁ মোক লাগি ক্ৰুদ্ধ বিপৰীত।
শাস্ত্ৰৰ সন্মত ইকি হোৱে যথোচিত॥
আকে জানি ৰাগ তুমি কৰা সম্বৰণ।
শুনিয়োক কহো এবে মোৰ আগমন॥

গঙ্গাতীৰে নিবাস মাৰ্জ্জাৰ বংশে জাত।
দীৰ্ঘকৰ্ণ নাম মোৰ জগতে প্ৰখ্যাত॥
যেতিক্ষণে মাৰ্জ্জাৰ বুলিয়া সিতো কৈলা।
পুনৰপি গৃধ্ৰ পক্ষী গৰ্জ্জিবাক লৈলা॥

পৰম আতোপে সিতো পখাছাট মাৰি।
দম্ভ কৰি বাক্য বোলে মাথাক ঝঙ্কাৰি॥
হাওৰে পাপীষ্ঠ নষ্ট অধম দুৰ্জ্জন।
মোৰ স্থান হন্তে তই চল এতিক্ষণ॥

জানিলোহো আজি তোৰ বিধি ভৈল বাম।
আজি তোৰ নিমাইবেক দীৰ্ঘকৰ্ণ নাম॥
কুপিত সিংহৰ লাঞ্জে ধৰিবাক চাস।
কংশাল সৰ্পক আসি তই ঝোঙ্কাৱস॥

কালে তোক গ্ৰাসিলে গৰল বিষ খাস।
হুইতো তই নও গোড়ে বৰ আতে পাশ॥
আজি তোৰ বিধি আসি মিলাইল বিষম॥
জানিলো তোহৰ পাত মনছিল যম॥

খণ্ড খণ্ড কৰিবোহো পখাৰ প্ৰতাপে।
মোৰ আগে এৰাই আজি যাইবি কাৰ বাপে॥
নখে বখালিয়া চৰ্ম্ম খণ্ড খণ্ড কৈবো।
ঠোঠে খুটিয়াই তোৰ আজি প্ৰাণ লৈবো॥

কি কামে আসিলি তই মোহোৰ স্থানক।
জানিলোঁ খাইবাক আইলি শিশু চটকক॥
তাৰ প্ৰতিফল আজি পাইবিহি মাৰ্জ্জাৰ।
চেঙ্গেলি পৰিল আসি হাতত বুঢ়াৰ॥

১৪০