পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/২৯

৮৪৮

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

বৰ পায়া ব্ৰাহ্মণেও আনন্দিত চিত্তে।
দেবীৰ চৰণ সেবি ৰৈলা প্ৰতি নিতে॥
তাহান গোত্ৰত এক বিপ্ৰ জন্মিলন্ত।
সমস্ত শাস্ত্ৰত পটু নামত ৰেবন্ত॥
ৰেবন্তৰ পুত্ৰ ধৰ্ম্মধ্বজ দ্বিজবৰ।
পৰম ধাৰ্ম্মিক সৰ্ব্বগুণে শ্ৰেষ্ঠতৰ॥
ভৈলন্ত শ্ৰীৰাম নামে ধৰ্ম্মধ্বজ পুত্ৰ।
ৰূপে গুণে শ্ৰেষ্ঠ আতি শোভনে চৰিত্ৰ॥
শ্ৰীৰামৰ পুত্ৰ ভৈলা নামে নৰোত্তম।
নৰতে উত্তম যশস্যাত চন্দ্ৰ সম॥
তাহান তনয় ভৈলা দ্বিজ ৰত্নেশ্বৰ।
কামৰূপ মাজে শ্ৰেষ্ঠ ব্যাস পটন্তৰ॥
লোকত প্ৰক্ষাত তান ৰামদেৱ নাম।
দেবীৰ পৰম ভক্ত সৰ্ব্ব গুণধাম॥
ৰামভদ্ৰ নামে তান তনয় হৈলন্ত।
সমস্ত শাস্ত্ৰত পটু পৰম মহন্ত॥
বিদ্যাই পৰম তান ভৈলন্ত ভূষণ।
দিলা বিদ্যাভূষণ যে নাম সি কাৰণ॥
দ্বিজগণ মাজে শোভে সদা শুদ্ধমতি।
দেৱ সকলৰ মাজে যেন বৃহস্পতি॥
প্ৰজ্ঞাতে উত্তম আতি মহা পুণ্যশালি।
কুলপদ্ম মাজে সাক্ষাততে হেমমালী॥
ধৰ্ম্মৱন্ত ৰূপৱন্ত ব্ৰাহ্মণ বৎসল।
দশোদিশে প্ৰকাশন্ত যশস্যা সকল॥
কামাক্ষ্যা দেবীৰ পাদপদ্ম যুগলত।
প্ৰণতি কৰিয়া ভোগ কৰিলা সতত॥
তাহান তনয় মই জানা স্বৰূপত।
ৰঙ্গনাথ নাম মোৰ জানে জগতত॥
অল্পমতি হুয়া পদ কৰো নিবন্ধন।
হেন জানি দোষ নধৰিবা বুদ্ধজন॥