এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩৬
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
জল মৃত্তিকাক একত্ৰ কৰিয়া
সেচন কৰে যি জনে।
পাপ হন্তে মুক্ত হুয়া বৰুণৰ,
থানত থাকে সিজনে॥
তুলসী মালতী ধাত়ত কেতকী,
আৰু নাগেশ্বৰ যুতি।
কাৰ্ত্তিক মাসত ইসব পুষ্পৰ,
মালাক দিব সম্প্ৰতি॥
কতো পাট সূত্ৰে কত আঁৱা সূত্ৰে,
গাঁথি পুষ্প কবৰীৰ।
যিটো পূজা কৰে মাধৱৰ পাৱে,
হোৱয় পুণ্য শৰীৰ॥
সিটো পুৰুষক দেখিব মাত্ৰকে,
নৰকাগ্নি নষ্ট হয়।
শুনিয়া পাৰ্ব্বতি সিটো পুৰুষক,
অঞ্জলি ইন্দ্ৰে কৰয়॥
কাৰ্ত্তিক মাসত ৰক্ত কৰবীৰে,
পূজা কৰে ভক্তি ভাৱে।
তাৰ ফলে সৰ্ব্বে পাপ নষ্ট কৰি,
কেশৱ চৰণ পাৱে॥
বৈশাখ কাৰ্ত্তিক উভয় মাসত,
অৰ্চ্চা কৰে যিটোজনে।
অশ্বমেধ যজ্ঞ কৰিবাৰ ফল,
পাৱয় সিটো তেখনে॥
বেলপত্ৰ দিয়া কৃষ্ণক পূজিয়,
যি গতি পাৱে পাৰ্ব্বতী।
পৰম সাদৰে সি সবে পূজিয়া,
হাততে পাৱে মুকুতি॥
