পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/২২৭

৬৪৬

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

ভুজ ছেদে ভুৰিশ্ৰবা বসি শৰাসনে।
বিষ্ণুক চিন্তিবে লৈলা মৰিবাক মনে॥
হাতৰ এৰায়া তাক যাস কাটিবাক।
নৃপতি সকলে দেখি তোক দিলে হাক॥

তথাপিতো তাসম্বাৰ বাক্য অনাদৰি।
কাটিলি তাহাঙ্ক ধৰ্ম্মপথ পৰিহৰি॥
হেন ক্ৰূৰ কৰ্ম্ম কৰি সবাৰে আগত।
আমাক নিন্দস আজি পণ্ডিতৰ মত॥

যৈতে যৈতে পৰাভৱ কৰে পাণ্ডৱক।
তৈতে তৈতে আগ হুয়া যুজো আচাৰ্য্যক
আছে ৰথে ব্ৰহ্ম অস্ত্ৰে মৰে প্ৰজাগণ।
হেনয় দ্ৰোণক ৰণে কৰিলো নিধন॥

তথাপি অধৰ্ম্মী মই ধৰ্ম্মী তেবে কোন।
আচাৰ্য্য প্ৰমুক্ষ্যে কৌৰবৰ কথা শুন॥
অধৰ্ম্ম কৰিয়া ধৰ্ম্ম ৰাজাক বঞ্চিল।
অধৰ্ম্ম কৰিয়া দ্ৰৌপদীক দুঃখ দিল।

অধৰ্ম্ম কৰিয়া ধন ধৰণী হৰিল।
অধৰ্ম্ম কৰিয়া অভিমন্যুক বধিল॥
অধৰ্ম্ম কৰিয়া ঘোৰ বনবাস দিল।
অধৰ্ম্ম কৰিয়া শল্য নৃপতিক নিল॥

আনো নানা অধৰ্ম্ম কৌৰবে আচৰিল।
শুন যেন পাপ পাণ্ডু সকলে কৰিল॥
আমাক কনিষ্ঠ শিখণ্ডিক কৰি আগ।
বধিলা অৰ্জ্জুনে দেবব্ৰত মহাভাগ॥

কাটিলেক আৰো ভুৰিশ্ৰবাৰ হাতক।
অধৰ্ম্মে কৰিল ৰক্ষা তোহোৰ মস্তক॥
ভুজ ছেদে ভুৰিশ্ৰবা এৰি তোক পাছে।
ব্ৰহ্মে মন লগাই পদ্মাসনে বসি আছে॥