এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সুকবি নাৰায়ণ দেব।
বেহুলা—লক্ষীন্দৰ।
পাঞ্চালী।
দিহা—বোলে দেবী মনসাই।
শুনা কালি মহাৰাই॥
পদ্মা বোলে শুনা কালি আমাৰ উত্তৰ।
সত্ত্বৰে ডাকিয়া দেহ চান্দৰ কোৱৰ।
এত শুনি নাগিনী লাগিলা বুলিবাৰে।
কিমতে প্ৰবেশ হৈবো লোহাৰ হেঙ্গাৰে॥
শ্ৰীখণ্ডি কপাট দিছি জোৱাৰ কৰাল।
পিপিৰাও নপাৰে প্ৰবেশ কৰিবাৰ॥
পদ্মা বোলে কালিনাগ নিচিন্তিবা তুমি।
কৰ্ম্মকাৰ হাতে ছিদ্ৰ ৰাখি আছোঁ আমি॥
ঐশান্য কোণাৰ ভাগে সিন্দুৰৰ ৰেখা।
তাহাৰ সমীপে গৈলে ছিদ্ৰ পাইবা দেখা॥
এত শুনি কালিনাগ হৰষিত মন।
চম্পক নগৰক লাগি কৰিলা গমন॥
পদ্মৰ চৰণ নাগে বন্দিলেক শিৰে।
পবন সঞ্চাৰে গৈয়া চান্দৰ নগৰে॥
দেখে ব্ৰতী জাগি আছে ই ঠাই প্ৰহৰী।
ভৃঙ্গৰূপে কালি নাগে বৰ্ণ কৈলে চুৰি॥
উৰা দিয়া পৰে নাগে মেৰৰ উপৰে।
লখাই বেহুলা কৱে কথা মেৰৰ ভিতৰে॥
নাৰায়ণ দেৱে কহে মনসাৰ দাসে।
মেৰৰ উপৰে থাকি কালিনাগে হাসে॥
