এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৩৯
হৰিবংশ।
মথুৰা নগৰী আসি মমাক মাৰিল।
কোন ছাবি কুজী দাসী তাহাক কৰিল॥
গোকুল মথুৰা মাঝে যত তিৰি আছে।
তোব ভতাবেৰ হাত কেবে সাৰি আছে॥
আনো নানা দোষ মানে থৈলিহি লুকাই।
পৰ দোষ কহ যাৱে অলাই বলাই॥
আনো নানা খৰ্ব্ব বুলি শচী বহি আছে।
দশন চোবাই ভামা বুলিলেক পাছে॥
শুনৰে নিলাজী শচী লাজ দূৰ গৈল।
পূৰ্ণব্ৰহ্ম কৃষ্ণৰেসে দোষ কৈবে লৈল॥
যত দোষ কৈলি ইতো কিছু দোষ নাই।
বিচাৰ কৰিলে মাত্ৰ স্তুতি মাত্ৰ হই॥
মোৰ স্বামী গোপাল কৃপাল কৃপানিধি।
গৰু তিৰি মাৰি তাৰ সাধিলন্ত সিধি॥
হেন সে ভক্তৰ বশ দেৱ ভগৱন্ত।
ভকতৰ হিত চিন্তি গৰুক চাৰন্ত॥
শচীক এতেক বুলি সত্যভামা বাণী।
কিঞ্চিত সক্ৰোধে মাধৱক বোলে বাণী॥
গোপালে বোলয় সবে এৰা আন কাম।
কৃষ্ণক বান্ধৱ মানি বোলা ৰাম ৰাম॥
⸻
