পৃষ্ঠা:অসমীয়া আদি পাঠ.djvu/২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩
অসমীয়া আদি পাঠ ।

১৪ পাঠ ।

 উজ্জ্বল বস্তু মাত্ৰেই সোণ নহয়। সজ পুত্ৰ বংশৰ অলঙ্কাৰ। সজ কৰ্ম্মত মানুহৰ মহত্ত্ব প্ৰকাশ পায়। কাকো দৌৰাত্ম্য কৰা ভাল নহয়। বামুণে পূজা কৰোঁতে মন্ত্ৰ মাতে। আমাৰ চকু, কাণ, নাক, জিভা আৰু ছাল এই পাঁচোটা ইন্দ্ৰিয় আছে। নিৰ্দ্দয় মানুহ পশুৰ সমান। পোহনীয়া পহু-চৰাইৰ প্ৰতি মৰমিয়াল হবা; সিহঁতক যন্ত্ৰণা নিদিবা। শোকাৰ্ত্তক সান্ত্বনা কৰিবা, নিৰাশ্ৰয়ক আশ্ৰয় দিবা, ৰোগীক শুশ্ৰুষা কৰিবা। আৰু বস্ত্ৰহীন দুখীয়াক বস্ত্ৰ দান কৰিবা। পৰৰ দোষ চৰ্চ্চা কৰিব নেপায়। বিপদত অধৈৰ্য্য হোৱা নিষ্প্ৰয়োজন।