পৃষ্ঠা:অশ্বকৰ্ণ বধ.pdf/১৩

8০

অশ্বকৰ্ণ বধ

কতোবেলি মানে যায় মনত গুণিলা।
কমল লোচন হেন অমৃত সিঞ্চিলা॥ ৫৪

মাতিবে লাগিল তাই অল্প কৰি আতি।
তোৰা দুহান্তৰ মোত কহা জন্ম জাতি॥
কি কাৰণে বনত ফুৰাহা দুই জন।
ভাৰ্য্যা পুত্ৰ আদি কিবা আছে বন্ধুজন॥ ৫৫

ভীমে বোলে জানা তই নাৰী অল্পজন।
তোৰ আগে কহিবাক কিবা প্ৰয়োজন॥
তথাপিতো তই যেৱে পুছিলি বিনয়।
অল্পমান কৰি তোত কহিবো নিশ্চয়॥ ৫৬

যুধিষ্ঠিৰ ৰাজা পাণ্ডুবংশে জন্ম জাত।
আন চাৰি ভ্ৰাতৃ আমি জগতে প্ৰখ্যাত॥
জানা ভীমসেন মোক ত্ৰিভুৱনে জানি।
বঘাসুৰ বনখান পুৰি আছো ছানি॥ ৫৭

মোৰ ছোট ভাই এহি বীৰ ধনঞ্জয়।
কৃষ্ণ সমে সখি তাৰ জানিবা নিশ্চয়॥
জগতৰ নাম যিটো দ্বাৰকা পুৰীৰ।
লক্ষ্মী সম যাৰ ভাৰ্য্যা ষোড়শ হাজাৰ॥ ৫৮

তেহো সমে সখি মোৰ এহি অৰ্জুনৰ।
নছাৰন্ত সঙ্গ তেহো বনৰ ভিতৰ॥
দ্ৰুপদ ৰাজাৰ কন্যা ৰূপে গুণে খ্যাত।
পৰম সুন্দৰী চন্দ্ৰমণ্ডলত জাত॥ ৫৯

ধৰ্ম নৃপতিৰ সঙ্গে আছে সেহি ঠাই।
যৱঞ্জা কুমাৰ আছে সেহি দুই ভাই॥
পৰম বলীষ্ঠ বাসৱকো শঙ্কা নাই।
যাজ্ঞসেনী সুন্দৰী যাৰ উপমা নাই॥ ৬০