পৃষ্ঠা:অশ্বকৰ্ণ বধ.pdf/১০

৩৭

অশ্বকৰ্ণ বধ

বৈশম্পায়ন বদতি শুনা নৃপবৰ।
পাপক সংশয় মহা মহন্ত সবৰ॥ ৩৫

এহি শুনি দুই বীৰে নুবুজি কাৰণ।
দুৰাচাৰী ৰক্ষাসীক তুলিবাক মন॥
ঈশ্বৰৰ ইচ্ছায়ে যে বুদ্ধি চূৰ ভৈল।
দুৰাচাৰী ৰাক্ষসীক তুলিবাক গৈল॥ ৩৬

অৰ্জুনক আদেশ কৰিলা বৃকোদৰ।
মায়াবী ৰাক্ষসী শুনি দিলন্ত উত্তৰ॥
আগে বৰজনে ধৰি তুলিয়ো আমাক।
তেৱে দোষ নাহিকয় জানিবা ইহাক॥ ৩৭

যদি আগে ছোটজনে আমাক তোলহ।
ভ্ৰাতৃবধূ ভৈলে হৈব কিমতে বিবাহ॥
ঋষিসবে কহিয়াছে জানা সৰ্বজন।
হোৱে ভাৰ্য্যা হস্তোদক বিবাহ কাৰণ॥ ৩৮

এহি শুনি দুহান্তৰ মন ৰঙ্গ ভৈলা।
অনন্তৰে বায়ু-সুতে আগবাঢ়ি গৈলা॥
ৰাক্ষসীৰ মায়া কিছু নুবুজি মনত।
ফেলাইলা ধনুখান দাৰুণ গৰ্তত॥ ৩৯

দাৰুণ দুৰ্জয় মায়া ৰাক্ষসী কৰিলা।
ধনু সমে ভীমসেন হুহকি পৰিলা॥
ত্ৰাহি ধনঞ্জয় বাপু থাম্প মাৰি ধৰ।
ধনু কন্যা সমে খসি পৰোহো সত্বৰ॥ ৪০

আথে বেথে অৰ্জুনে থাম্প মাৰি ধৰে।
ৰাক্ষসীয়ো ধনু আগে ধৰে দৃঢ় কৰে॥
দুইখান ধনু দুই ভ্ৰাতৃৰ হাতত ৷
হুহকি পৰিল পাচে দাৰুণ গৰ্তত॥ ৪১