এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰত্নতত্ব
বুকুৰ খোৰঙৰ পৰা
ভুৰুঙকৈ উৰি গ'ল
সখিয়তী কলিজা
এলাই-এথানি কৰি ভাত কাপোৰীয়া
থৰক বৰক দেহা।
ফুলঁতী মাহীৰ চিলামাকোত
নাচি উঠে বালিমাহীৰ
চঞ্চল ফিচা
লাঞ্ছিতা ‘সুবালা’ৰ সাধু শুনি
উকা কাপোৰত আঁকি যায়
অবিৰাম
বৃন্দাবনী ম’ৰা আৰু
লাৰুৱা গোপাল।
আঃ কাল।
আকাল!
কাঢ়ি নিলি নিমজ দেহাৰ পৰা
সকলো সুষমা
সময়ে থলেহি পুতি পেলব পলসেৰে
দেহাৰ জুমুঠি।
হয়তোবা কেতিয়াবা
কোনো প্ৰাচীন স্মৃতি খননকাৰীৰ
চাবলত আহিব উঠি
প্ৰস্তৰীভূত প্ৰেমৰ প্ৰতিমা।
১৪ / অনুচ্চ আর্তি
