পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
অঞ্জলি

চিত্ৰলেখা

নেজানো ইমান বুলি তোমাৰ মহিমা,
চিন্তাত আঁকিব পাৰা যাকে মন যায়,
এনে গুণৱতী কেঁও কোনোবা কালত
যথাৰ্থতে জগতত আছিলেনে নাই!

উষাক তুষিলা তুমি ছবি দেখুৱাই,-
জগত তুষিলা কিন্তু বিদ্যাৰ গুণ-
সোণালী সপোন গল সাৰ পাওঁতেই, -
দেখুৱালা ছবি আঁকি কল্পনা বলত।

প্ৰেমক বুকুত লই শোভা কৰিছিল
অনিৰুদ্ধ উষা দুয়ো দুপিনে তোমাৰ,
আহিনৰ পূৰ্ণিমাত আকাশৰ দৰে,
চেনেহ মিলাই পুণ্য লভিলা অপাৰ।

আনি দিলা অনিৰুদ্ধ উষাৰ লগত
কতনো প্ৰৱন্ধ কৰি ছদ্ম বেশ ধৰি,
নিজে কিন্তু একে ভাৱে থাকিলা সদাই
নেপালানে তুমি কাকো নিজৰ সাদৰি?