পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৬৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৮
অঞ্জলি

নমতা-মাতেৰে কোৱা নিমাত ভাৱেৰে;
শুনো যেন ভাবোঁ পতি কল্পনা কাণত,
‘নাই সীমা নাই সুখ প্ৰেমৰ' সুৰত।

পুৰণি সপোন

আৰু আহিবনে 'ঘূৰি সেই শুভদিন,⸺
যিদিনা আছিলোঁ দুয়ো কদম তলত,
গাইছিলোঁ কৃষ্ণলীলা কদম সুৱঁৰি,
শুইছিলোঁ মোহ গই কুলিৰ মাতত?

আৰু আহিবনে সেই সুখৰ যামিনী,⸺
চাইছিলোঁ দুয়ো বহি পূৰ্ণিমা পোহৰ,
চাওঁতে চাওঁতে মোৰ অথিৰ চকুৰ,
ছেদ পেলালেহি আহি কঠুৱা ডাৱৰ?