পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৫৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
অঞ্জলি


মিলি গলা প্ৰকৃতিৰে একো হানি নাই,
মই হলে এতিয়াও তোমাৰ কামত
পাওঁ চিন মৰমৰ, কল্পনা চকুৰে
দেখোঁ যেন কিবা এটি তোমাৰ লগত


হাঁহিটি

—:০:—

পৰিছে মনত মোৰ কিয়নো এতিয়া
 তাহানিৰ হেৰোৱা হাঁহিটি?
হেৰোৱা-নেপালোঁ মই গমকে কেতিয়া
 বসুধাত মাৰ গ'ল সিটি৷
যি হাঁহিৰ ওচৰত কঠিন বান্ধেৰে
 আছিলোঁ অচল মেৰ খাই,
জীৱনত তাত বাজে সুখৰ নামেৰে
 জানিছিলোঁ আৰু একো নাই।