পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১৩০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২২
অঞ্জলি


এয়েহে বেজাৰ মাথোঁ বহুত কামৰ
 শেষ ফল চাব নোৱাৰিলা।
জনম প্ৰতিভা লই,—গোটেই আসাম
 চলিছিলে তোমাৰ কথাত,
শুনিছিলো য'তে ততে তোমাৰেহে নাম,
 সকলোৰে নিৰ্ভৰ তোমাত।
ইমান দিনৰ দুখ, সংসাৰ-নিকাৰ,
 পোৱা কষ্ট দেশৰ কামত,
সকলো পাহৰি দেৱ, চিৰ-সাধনাৰ
 শান্তি লাভ কৰা স্বৰগত।
দেৱৰ মৰম পাই.মৰণ পাহৰি
 থাকাগই স্বৰ্গীয় সুখত,
কেতিয়াবা কৰবাত লভিলে আজৰি
 সুঁৱৰিবা আমাক মনত।
আকউ জনম লভি আমাৰ মাজত
 শীৰ্ষস্থান কৰি অধিকাৰ
চলাবা আসাম দেশ, আমি মৰমত
 ভক্তি দিম দুখীয়া হিয়াৰ।

অন্ত