পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২১
অঞ্জলি


অশোক অষ্টমী দিনা গঙ্গাৰ পাৰত
 ইহলীলা সমাপন কৰি,
আমাক শোকত থই নিজে অশোক,ত—
 গুচি গ'লা দিব্য ৰূপ ধৰি।
নেভাবিলা বজ্ৰাঘাত মৰণ-বাতৰি—
 পৰিলেহি আমাৰ মূৰত,
শোকে দুখে জীৱনৰ গতি-বিধি এৰি
 ধৈৰ্য আৰু নৰ’ব মনত।
আছিলা চানেকি ৰূপ, তুমি সকলোৰে,
 আৰু তুমি জগতত নাই,
বিপদত চাপি গলে শুৱলা মাতেৰে
 কোনে আৰু ধৰিব চপাই।
দেখুৱালা মহত্ত্বৰ আদৰ্শ প্ৰমাণ,
 দেখুৱালা শিক্ষাৰ প্ৰভাৱ,
দেখুৱালা একেলগে বিদ্যা, বুদ্ধি, জ্ঞান,
 দেখুৱালা নিৰ্ম্মল স্বভাৱ।
দেখুৱালা শঙ্কা নাই কেনি বিপদৰ,
 লক্ষ্য ঠাই দেখুৱাই দিলা,-