পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৯
অঞ্জলি


তোমাৰ কৰুণ ৰূপ শান্তি গুণ পালে
নেপায় যাতনা কৱে লক্ষ্মীৰ কোপত।



শেহ নিশা

⸺০⸺


গ’ল নিশা শুলোঁ মই কুলিৰ মাতত,
তাকে শুনি থাকোঁতেই টোপনি আহিল,
শেহ নিশা সাৰ পাই শুনো আকাশত
বাজি আছে কুলি-মাত, টোপনি নাহিল।
আহিলোঁ ওলাই, দেখো চৰিছে জেউতি
আকাশত চক্ৰমাৰ তৰাৰ মাজত;
পোহৰে শিমলু গছ ধৰিছে সাৱটি,—
চুইছে আকাশে যেন দীঘলী আগত।
পথাৰত বৰষুণ হই বোৱা পানী
জিলিকিছে তিৰ্ বিৰ জুৰ পোহৰত,
ভগা আলিয়েদি যোৱা কুল কুল ধ্বনি
লাগিছে স্বৰ্গীয় যেন নিশাৰ কাণত;