এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৮
অঞ্জলি
যথাৰ্থতে পদুমেহে তোমাৰ বাহন,
—পদুমো কোমল দেৱি তুমিও কোমল;
য’ৰ পৰা বীণা গীত কৰা বৰিষণ
সানি তাত কবিতাৰ বিন্দু নিৰমল।
ভোমোৰা বিলাক যায় চুমিবৰ মনে
পদুমৰ ওপৰৰ তোমাৰ চৰণ,
ভোমোৰা নহয় দেৱি পূৰ্ব্ব কবিগণে
গুণ্ গুণ্ কবিতাৰ কৰিছে বন্দন।
বসন্ত, যৌৱন দুয়ো সদাই তোমাত
আছে একদৰে; আদি বায়ু বসন্তৰ
প্ৰথমে ওলায় আহি তোমাৰ পূজাত—
ফল, ফুল, কুলি-মাত তোমাৰ লগৰ
নিশ্চয় কঠুৱা তেওঁ যিজনে তোমাক
মাটিৰে নিৰ্ম্মালি পূজে নুবুজা ভাষাৰে;
কল্পনাৰে সাজি লই তযু প্ৰতিমাক।
ভক্তিৰে পূজিম দেৱি ঘৰুৱা কথাৰে।
পানীয়ে ভিতৰ খনি শীতল কৰিলে
নপৰে পদুম জঁয় ৰ’দৰ তাপত,—
