এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
অজামিল উপাখ্যান
পাৰিষদে মাৰি বাৰি, লৈলন্ত দ্বিজক কাঢ়ি,
দুতৰো ৰাখিল মাত্ৰ প্ৰাণ।
কিঙ্কৰে দিলেক সাক্ষী, তাসম্বাৰ দুখ দেখি,
যমে কিবা দিলে সমিধান॥
আক শুনিবাক মোৰ, পৰম কৌতুক আছে,
ছেদিওক মনৰ সংশয়।
তোমাৰ মুখৰ বাণী, শুনি নিস্তৰোক প্ৰাণী,
তুমি মুনি মহা কৃপাময়॥
কতবা জন্মৰ পুণ্য, তোমাত পুছিবে পাইলো,
কিনো মোৰ আছে মহা ভাগ।
দেবে নেদেখন্ত যাক, হেনয় মুনিক মই,
মৰণ সময়ে পাইলো লাগ॥
এতেকে বোলন্তে নৃপে, লোতকে তিতিল মুখ,
মিলিল কৰুণা ময় অতি।
তনু ভৈল পুলকীত, কৃষ্ণৰ চৰণে চিত,
দিয়া তম্ভিথাকিল নমাতি॥
দেখি শুক মূনি পাছে, নৃপতিক প্ৰশংসিলে,
ধন্য ধন্য পাণ্ডব সন্ততি।
দুতৰ যমৰ আবে, শুনিও সম্বাদ কথা,
কহোঁ আবে শুনিও সম্প্ৰতি॥
