পৃষ্ঠা:অঙ্কুৰ.pdf/১৪

অঙ্কুৰ।

নৈবেদ্য বিহীন আজোখা শৰাই
 ধৰিছোঁ চৰণে পৰি,
অজ্ঞান আন্ধাৰ গুচাই মনৰ
 দিয়া আগুৱান কৰি।

জ্ঞানৰ শলাৰে হৃদয় জ্বলোৱা
 পুৰুৱা মনৰ কাম,
সুখে দুখে যেন কদাপি নুভুলোঁ
 মুখত তোমাৰ নাম।