আন্ধাৰ নহলে ৰাতিৰ সপোন
আন্ধাৰ নহলে
ৰাতিৰ সপোন
জানো দেখিবি ?
ক’লাশিখা জ্বলাই নিশা
নাহে যদি আকাশলৈ,
জিকমিকিয়া জোন তৰা
কেনেকে’ লেখিবি ?
আন্ধাৰে যদি
চুমা নাখায়
শেৱালি নুফুলে
পুৱা বেলিৰ
প্ৰথম চুমাত
দুবৰি কোলাত
নিয়ৰ নজ্বলে ৷
আন্ধাৰ আহি
বেজাৰ কৰি
মোৰ কবিতাক কয়
পোহৰ বুলি তই বলিয়া....
পোহৰক যদি গোপনে সোধ
পাবি
মই আন্ধাৰৰ আচল পৰিচয় ৷
কবিতা মোৰ, ভাবি থাকিলে... হয়... নে ... নহয় ৷৷