পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৯৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

লুড়ি নেনে লুড়িয়াৰে   ডকাইতেও পৰিহৰে
  ৰজায়ো নলয় তাক ডৰি॥৮০৮
পাৰ্থে বোলে যদুপতি   চৰণত কৰো নতি
  তব অনুগ্ৰহে সব ভৈলা।
কহিলাহা ভগৱান   দেহাত্মা বিবেক জ্ঞান
  যত মোহ সব দূৰ গৈলা॥
কৰ্ম্মৰ কহিলা তত্ত্ব   ভক্তিয়ো সাধন যত
  সৃষ্টি লয় শুনিলো বিস্তৰ।
দশম অধ্যাৰ হন্তে   কহিলাহা যেনমতে
  বোলা যত মই চৰাচৰ॥৮০৯
কমলদল লোচন   সুৰ সিদ্ধ মুনিগণ
  তোমাক ঈশ্বৰ বুলি কৱৈ।
বিশ্বৰূপ যেন ঠান   দেখায়োক ভগৱান
  যদি মোৰ দৃষ্টিযোগ্য হোৱৈ॥
অজ ব্ৰহ্ম নিৰাকাৰ   নাম ৰূপ নাহি যাৰ
  বাক্যৰ মনৰ অগোচৰ।
কিন্তু তুমি যোগেশ্বৰ   ভকতৰ প্ৰীতিকৰ
  এতে দেখিবাক বাঞ্ছা মোৰ॥৮১০
কৃষ্ণে বোলে শুনা পাৰ্থ   মোৰ ৰূপ অসংখ্যাত
  নাম বৰ্ণ আকৃতি বিস্তৰ।
ৰুদ্ৰাদিত্য বসু সোম   অশ্বিনীকুমাৰ যম
  বায়ু বহ্নি যক্ষ পুৰন্দৰ॥