কবি। পাঠা; কোনাে ত আঠাৰ ৰে | v (স, ) , সাইয়ি। লাগি একা একা ; বিকই, কনােবি ) গণেৰে না, ত গেলাে, নােকা। কফি, কড়ি চোরী। কপণ, (স.) কাণৰ বি, কাণেৰে বী (স.) যতী। অনা । কৰণ () কৃপায়; এৰি টে। কলা (স.) এৰি কাৰ কাময় (বি) দয়ালু, মৰমিয়াল। । এশাৰ। কীয়া (বি) দীঘৰ এল সূতা | কৰিা (স.) সৰ চা, নিষ্ঠা। কাঠী এৰি এভাল ছুলি বােৰ।। | কতলীয়া (বি) ধান এক বাৰু ৰ করা (বি) বিমােৰা আৰু | ডি, এন (বা)। (বিঃ )। কাব্য (বি) কব লগা। (শ)কৰিব ৰৈ (স.) এবি ব্যাঠী গছ। । | লগা কাম। (সকী। কৰোতা (স.) যি এনে কৰে । কর্তা (স.) কৰে, যিনে করে তী। তাল, শ) প্রতি হাতে দুটা কর্কট (স) কো ; চতুৰশি।] | ৰাইলৈ বজোৱা এবিং বায়, কৰকৰণি (স) টান ৰচোবো- | তাল। কণি) শ। কর্ণ (স) গাত সিৰ থকা এৰি (গ) হাতেৰে চোৰাই | টোল। তাৰ গছ। খো। ক । (বি) পানী। বৈসিৰিয়া (বি) কৰৈৰ নিচিনা শিৰ নিদিয়াকৈ থােকা, (ভাত)। নি) (স.) সােণৰ ৰাৰূপৰ কৰকৰীয়া ... কনিকালী-জী, কালত | মেৰােৰ শিকলি। ক(বি) কঠিন, টান; এটা; কাপ (সা) কোন ঠাইৰ পৰা। নিষিয়াল। কর্ণ সে. শ.) কা । কনসেশ) লি এৰি ৰাই। কবি (.) এৰি মণি। ক ) (স এৰি সৰু টেকলি () এঠাইত পিছল খাই -টো , লৰ গছ। | আন ঠাইত প। ক কৰীয়া (খিত্তাই টান হােৰ৷
