ক, (সুখ বা দুখ,'); যেনে, অগ- | লুকা; কোনাে লোকৰ আগলৈ তত মানুহে সুখ বা দুখ তুঙ্গে। | আহি ততালিকে গুচি যা। তুন (দ.স.)ভােজন বা ভােগ কৰণ । ভুমুকি (জ. ধা) বিন্ধা আদিয়ে দি ( স. .) খুৰা, ভােজন কৰা ; অলপকৈ মুখ উলিয়াই আকৌ মুখত ৰা দুখত পেলা। লুকা ভুমুকি মাৰ। ভূয়া (বি) ভােট, ভােটৰ দেশত | হুমতি (স.শ) এবিধ গছ। হােৱা। (স. শ.) ভােট, ভােটান্তৰ | তু (স. *) গাত সেক-দিয়া তপত মানুহ। | বৰ টোপােলা। তুটুংকৰে । কি কি) অকস্মত, | তুমাছ (স.) সকলাে বিধৰ নিচেই ভুটুলাই আগেয়ে নজনােৱাকৈ, (গুচি যােত খাটে); | ফকা (সক নিচেই সৰু মাৰি | টেকেলি, টিপা। হুট (বি) চীয়া, বাঢ়িব নােৰ, | | চুটি-চাপৰ।ভী) ভূটী । | তুফিয়া সেখা.) ফাকি দি, ছল; এটা বস্তুক আন এটা বুলি দি। জুনননি (স.) মাখিৰ ক্ষুদ্ৰ শব্দ; সৰুকৈ কোৱা কথাৰ শৰ। ভূৰ-দুৰীয়া (বি) ঢিলা; চহিৰলৈ ভুনা (জ. খা) মাখিৰ দৰে সৰু-সৰু! ভূতুৰীয় উজু, (মাইতি খাটে)। শৰ কৰ। সৰু-সৰুকৈ কথা ক। ভুল (সশ,) , পাহৰণ; লেখাৰ তুন (স.) জগত, ব্রহ্মাণ্ড। অত। (স.) পাহৰ,। (আ.) সুবুৰিয়া (কথা) শিয়া, থিয় ,। এমত পৰমােহিত হ, তু বে; | (নােয়ত খাটে)। যেনে, মিঠা কথা শুনি তুলিল। কুমুকামুকি (স.) আঁৰৰপৰা সঘনে | ভূল (বি) বৰ সোঁত নখ, আননে- মুখ উলিয়াই আকৌ নুনুৱা কাৰ্য | আনকৈ ৰােৱ, (পানী) (স.) ভুমুকি (সশআঁৰৰপৰা অলপকৈ মুখ | বৰ সোত নথকা পানী, মলপ। উলিয়াই আকৌলুকোৱা কাৰ্য, | ভূল (স.) উমুলাই ৰণ কৰ, কোনো লােকৰ আগলৈ আহিয়েই মিঠা কথা কৈ মাতি । গুচি যােৰ। কাৰ্য। ভুমুকি মা, | তু (স.)তাৰণ, ছলনা, কি। ৰৰপৰা মুখ উলিয়াই আকৌ! সঃ) মাঃ, পৃখিবী!
