ইৰে। । ০৭। তেলী। ভূইৰােবােকা কৰা মাটিত গানৰ পুলি | ভূমূক (স.) পানীৰ , উহ। ৰােপণ কৰ। মােটিলৰণ। | আমুখ। ই-কঁপ,(স. শ.) পৃথিবীর কম্পন, | তু (স.) নাৱৰ দৰে চলাৰৰ ৰা ভূই থােৰ (স.) মাটি ফুটি ওলােৱা, | পানীত উটাই নিৰৰ কাৰণে একে | খােৰালি গাজ; কেতেকীৰনিচিনা | লগে বা কালিৰ সমূহ। পাতেৰে এবিধ বিলাতী গছৰ | ভূর্ভ (স.) অলপ মনােযােগু, উম- মাৰৰপৰা ওলাই ফুল-ধৰা শকত | ঘাম ; পাচত এটা না-পগ থাকে আৰু ওখ গাজ; সেই গছ। যেনে, ভূং নাই। ভূয়া ভূঞা* চোৱ।। ভূলােক (স.) পৃথিবী। ভুই-লতা (স.) কেঁচু। ভূষণ (স) অলঙ্কাৰ। সেজোৱা। ভূগােল (স.) ভূমণ্ডল, পৃথিবী। ভূতি, (ব) শশাভিত,অলঙ্কাৰ-আদিৰে ভূ (স.) পৃথিবীত থকা অৱ। তুমী (স.) মাটিৰ গৰাকী। ভূঞা (সশ) পূৰ্বকালত উজনিৰ। ভৃত্য (স.) পৰিক, লতা, চাকর। | উত্তৰ-পাৰৰ বাৰ জন শাসন- ভেউ (স.) এবিধ মাছ। কৰ্তাৰ এজন। ভূত (বি) গত, যােবা (কালত খাটে)। | ভেঁকুৰ, (ক ধ,) -বতাহ নলগা (স.) পিশাচ, অপদেৱতা ; অগ- ঠাইত থকাৰ কাৰণে সেমেকি তৰ পাঁচোটা মূল-পদাৰ্থৰ এটা, মিহি ধূলিমূক্ত হ; একামিল হৈ পঞ্চতা” চোৰ।। [মম।! পৰি থাক। ভূত-দয়া (স.) জীয়া জৰ এতি | ভেঁকুৰ (বি.) ৰং- ৰহ নলগা হেতু ভূল (স.) পৃথিবী। | সেমেকি মিহি ধূলিযুক্ত হােৱা। তৃতীয়া (স.) ভূত-পােহোতা, ভূত || (স.)ভেকুৰা কৰ; যেনে চাৰ বশ কৰোতা; (খ) কৃতীয়ানী। | তলত পেলাই ৰৈ চাউলৰােৰ ভূতুনী (শ) পিশাচী, মাইকী ভূত। || ভেঁৰালে। হৈ পৰি থকা। ভূৰ সে.) পর্বত। লেগ (বি) ভেকু; একামিল। ভূপতি (দশ) । ভেকুৰি শ.) তিতা গুটি-এবিধ ভূল (সশ) পৃথিবী। [ আৰ।] বেধেমাৰ নিচিনা গছ। ভূমি (স.) পৃৰিী; মাষ্ট; খান, | তেঁলী (স.) মাইকী ভোলা। কৃষি (স.) গুৰিৰ পাতনি। | মাইকী । মাত জোৱাকৈ
