প। || ২৯ ] পা (শ) নিচেই সৰু ঘৰ। | পকী (শ ইটা বা শিলৰ ঘৰ।(বি) | পাল.) জোয়াল, জোক।| ইটা বা শিলেৰে সজা; যেনে, (স শ.) উমান, গম, সহাৰি, পৰি । আঁটকাল। | | পকীয় (বি) পাকযুক্ত, পাক থকা। পক (অ.) পূর্ণ অবস্থা পা, পূৰঠ | পকীয়া পৰি) (ৰি অনেক পাৰ থকা, হৈ টান, কোমল ৰা ৰসাল হ | পকোৱাপকি)পােন নােহাৱাৰে যুক্ত হ, (খ); চুলিৰ দৰে| বেকি। বগা হ। পটিয়া (.) গৃৰি । | প (বি) সিজোৱা, ৰ; পা। পকনি (স.) যাৰ ৰ খৰ | পায় (স.) সিজোৱা না বা | আহাৰ। | হােৱা অৰ। [ৰৰ। পনি (স) ৰা ঘা-পকোৱা | পখৰ (বি) আঁকাবা, অনেকৰণীয়া; পা (বি) পূর্ণৱ পােৰা, পঠ হৈ | কুঠীয়া। (স.) গাৰ ছাল বা টান, কোমল ৰা ৰসাল হােৰ; | হােৱা এৰি ৰােগ, কু। (ফল-আদি) পূৰ ধৰা (খ) বগা | পথকতা” চোৱা। | [চুড়ি। | পখচুলি (স. শ.) কাণ সটাৰ ওচৰৰ হােয়, (চুলি); তাই নিৰস | পৰা আৰুটান হােৱা,বালি বা মাটি), পৰা চুলিয়া (ৰি) পৰা চুলি থকা তাপ পাই উতলতেল বা ঘি'); লােক), গােটাই মূৰত চুটি চুলি নিপুণ। সে খ)পূর্ণ অবস্থা প্রাপ্ত | খাে লােক)। কৰ পূৰঠ কৰপৰা , গা; পথ (সা.) যে, পানীৰ ৰা নিকা পখাল পৰা (বি) কিছুদিন ব্যৱহাৰ কৰ চুলি); ভাপ টি উতলা।। (তেল ব্রা ঘিউ। পাৰু লগা, মে, | কৰা কাপােৰ আছি । পখিয়া (স ) পাখি ৩া; একুৰি কাৰিা । * কেঁচাতে খুশি | আইউজ কনেফি (চুলি) পানিৰে মিলাই কলহত গৈ | পবিপণি(স.) চুলি আলো টেকনাৰাংগাল। | আজুৰি চুলিলি। পকাচুলীয়া (বি) বগা হােৱা চুদিমুক। পখিল (স.) ৰাহ ৰয় পােক পাভেলকে ) সৰিয়হ গুড়ি কৰি | লেটা হােৱা এবিধ পর। | গলি খে । 1ণ, (ক) কোনাে পায় না।
