( ১৬৬ অমলীয়া। অল (স.) বয়াই পিৱা মৰা-পাটৰ | লেখ(সশ) বৰুণ দেৱতা; সাগৰ। দীঘল চোলা বা সাজ। পহি- | জলৌথ। (বি) বৰপনীয়, জল- দোলাৰ গতিত দিয়া সাজ; | জলেখো হয়। পিৰ সাজ। ১ | জল কৰ, (স.শ.) পানীত মাছ ধৰাৰ জলজট (বি) গাত ভালকৈ নেই | বাবে দিব লগা ৰাহ। ওলমি যোবা (কাপোেৰ। চলৱেৰ ) (স.) পানীৰ দেৱতা। অলটা (বি) পহি দোলাৰ বা জাপিৰ এলকোৱৰ শ্ৰী) আল- কুৰী। জুলম প্ৰস্তুত কৰা লোেক)। ১ | অগিৰী (স.) এবিধ পানীৰ ভূত, এলয়া সেশ) ললাটা আদি ভৰি নিয়া এলিোেনা। | জলশাই। [ই-জাতিৰ জৰ জলহ (বি) ভালকৈ কাপোৰ নিপিন্ধ, এই (স.) এবিধ পানীত থকা অপৰিষ্কাৰ; একো নজনা, ভেবা। কলা () খলেৰে জলি উঠ। এলহা (বি) পনীয়া, বহুত পাণীযুক্ত | জলীয়া (বি) ফটফটিয়া, এফালে (জা-আদি)। | চালে আন ফাললৈ দেখা। জল (বি) জালযুক্ত, জিভাত বা গাত | অননীয়া (বি) যোকাৰ নিচিনা। পোৰণি এনোকা; কলি একা, | অপনীয়া (বি) জলপানৰ উপযুক্ত, (ই); শ, মাৰ লেমোয়। (ব); জলপান-কৰা, (মানুহ)। (স.শ.) কালকা ব; সৰু বিল,পান্ সশ.) পানী-খোৱা কাৰ্য্য; ফুটা। (স.) দুই লগা; স্পষ্ট | জলপ আহাৰভাত-আত বাজে কৰ ভালকৈ দেখা কৰ। [খকা। আন খাত। ফেল; তাৰ গছ। এলাকটা (বি) বহুত জলা বা ফুটা। ফাই (দশ) বেলফৈটো এবিধ এত ) (বি) ৰাৰি পানীৰ তল| জলময় (বি) পানীৰ নিচিনা; পানীৰে জলাত যোবা, (মাটি) ১ | পূৰ; শত, খং কুঠা। জাহ, সেশ) বহু ঠাই জোৰা এখন | মল। (স.)জিলিকণিফটিক পানী, পানীৰ তল খোৱা এখান | অলনি বা হীৰা আদিৰ নিচিনা ভাল ঠাই। [)। কাতি। এলাৰিগনীয়া গাখীৰ-দিয়া(মাই মলা (.) কি, তিৰিা। জলীয়া (বি) জালৰ দৰে গ। | মলীয়া (বি) তিৰিৰীয়া, জিলিকা।
