কা। [৭৩] কাঠ বাজী। কাণ (শ, কাৰ্য্য,কাম, বন; আ | কাঠনি, (স. শ.) গছনি, যত ভাৰ এ। ( কলা মাটি। | গছ থকা ঠাই। কাজল (স. শ) অ; ফোট লোৱ। | কাঠ (স.) জন্তু-খোৱা কাঠৰ গাল কালী (বি) কলাৰ ৰীলি। | বা ডাল সজা। জি (স.) মছলমানৰ বিচাৰক। | কাঠৰীয়া (স.শ.) কাঠ-কটীয়া। কাজী (স.)বব-কাটিৰ অনা তিৰোত | কাঠিয় (বি) ব নিপুণ,পাৰ্গত (পৰি (বি) ব-কাটিব জনা, শিপিনী।। হাসত)। | | কাঠিয় (বি) খৰিকা দিয়া (য়ে- কাজু (বি) কামত নিপুণ. (খ্ৰীঃ)। | মাছ খাটে) ১ কাজুবাই সেশসজাইতামোল পান- | কাঠী (স.) কাঠ বা ৰাহৰ চেপেটা শলা। দুহাত কোৰ মাৰি। কাজৰৈ আদি এঠাইৰ পৰা নি আন কাঠ-জাল (স. শ.) এবিধ মাছ-ধৰা এঠাইত বেঠোতা। | জাল। কাটু ( স. বা.) ছেদন কৰ, অন্ত্ৰেৰে | কাঠাজিনাই (স. শ.) গাত হোৱা দুই বা অধিক ডোখৰ; মাৰে এবিধ টান ফোহা। [ মূল। আঁক টানি লোপ কৰ: (লেখা); | লেখা | কাঠ, আলু (স.শ.এবিধ টান আৰু বা সূতা কৰ। কাঠকটীয়া সশ.) কাঠ কাটি বেটে কাট(স. শ.) কটা কাৰ্য্য; চোক, কাঠ-কলি (স. শ.) পোনেই হোৱা ধাৰ; সোণ ৰূপত ফুল-তোলা, | নিচেই সৰু গুটি। নৰণিৰ নিচিনা সজুলি; ছাপ | কাঠগৰা) (সশ) কাঠৰ গৰাল; কটা (বি) চোকা! কাটনি (স.) যুগী পাট-সূতা কৰা৷ কাঠগড়া, | কাঠগড়া বিচাৰত পদকীয়া খিয় | এজাতি মানুহ। | হোৱা গৰাল। ফাটল (স.) মাটিত বাজে জন। কাঠচিত, (বি) নিমৰমিয়াল। (স.) বত লগোৱা ৰা, খুত।। | মৰম নথকা মন। টোতা (স.) যি জনে কাটে, কাঠফুলা (স.) পচা কাঠমাদিত ছে। এ কাটতী। | গা এবিধ সোপপীয়া উয়ি। াই (.) কাঠ, কটা গছ। |! কাঠ বাজী (স. শ.) মুঠেই সন্তান মো
