এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৩ )
| দ্বিতীয়।— | আমাৰ টিকিৰা পণ্ডিতৰ গাত বিচৌ বিচৌ গুণ আছে পাই। হোঁ-হৰীলে বৈকুণ্ঠলৈ যোৱা কথাটো মোৰ মনে ধৰিছে। তেওঁ মিছা কথা নকয়। |
| প্ৰথম।— | ই, কেলৈ নকয় অ পুঠাও। হিদিনা মই পান এবিৰা গুণাই-
ছিলুং, নিদুং যা বুলি কলে পাই। হেইটো মিছা কথা নহল না? |
| তৃতীয় ।— | এৰা মিছা নুবুলিলো আৰু তাক কি বুলিব পাৰিবি। গপ
বুলিবলৈও, মোৰ পভু দেৱক চিন্তি, তাৰ ঘৈণীয়েক জনী যেনেহে চোকা, হি কি গপ কৰিব। |
| চতুৰ্থ।— | টিকিৰা পণ্ডিতে মিছা কথা নকয়, মই নপতিয়াং। হাস্তৰ,
ভাগৱত তেনেই তাৰ মুখতে লি-লি কৰি থাকে পাই, মুখ মেলিলেই হোপাই ওলাই আহে। কাণখোৱা পুথিখন এমুৰৰ পৰা গাবলৈ ধৰিলে ৰাইথ্ নাইকিয়া হয় নহয়- দেখা নাইনা, মানুহটো এহাতলৈ কেনেকৈ উঠি উঠি বহে। |
| প্ৰথম।— | মোহা, হি কি হঁচা মানুহটো ওলাইছে। মোৰ গাঠিত
তামোল এবিৰা আছিলেই, পান এটাকে নিদিলে। |
| চতুৰ্থ।— | তই একো নেজান অ’! |
| প্ৰথম।— | তই ছলপাই গৈছ না কি, ইমান টান কথা কৈছ। নিচাওৱে
নেদেখিছিলি মুলুং মেলেছৰ পো হে বুলিছিল, তেও একো নেজান বুলি কোৱা নাই। তই বৰ নিৰ্গত মানুহ পাই। |
| চতুৰ্থ।— | গোট-কাঠ, নেজান বুলিলেই লাজ পা। চাপৰি পাই ছল
বাইছ। কটা বন্দী! |
| প্ৰথম।— | হঁচাই কৈছ না, আহ্, ককালে ককালে লাগুং। |
