এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৬)
আহিণত সিঙ্গে সিঙ্গাই কাটে হাঁহ ছাগ।
তথাপি মনুষ্যে নেপাই কৃষ্ণক লাগ॥
কাতিত কতোলোকে মৎস্যক নেখায়।
আকাশত বাতি লগাই ধৰ্ম্ম আছৰয়॥
আঘোণত ন নবীন দায় শালী ধান।
তাক খাই ভকতে লয় হৰি নাম॥
পুহত পাত পতম্বৰ হৰে বৃক্ষৰ পাত।
আয়ু চুলি তুতি যাই লোকৰ গাত॥
মাঘত মাধদেৱ নাতাৰিলে কেও।
ইষ্ট গুৰু পূজা কৰি মানি আছো দেও॥
ফাগুনত কন্যাদান কৰাই-ভোজন।
কুশ-বনে বিয়া দিলে অৰুণ চৰণ॥
চ’তত শ্ৰীকৃষ্ণায় কান্দে বিহুয়া চৰাই।
শিপিনীৰ সুখ নাই গৃহিণী বোলাই॥
পৰুৱাৰ জুনা৷
ভাতে ৰান্ধি দিয়া খাওঁ মই পৰুৱা
পানী আনি দিয়া খাওঁ৷
চাউল কঠি চেৰেক ৰান্ধি দিয়া পৰুৱা
সদীয়া দেশলৈ যাওঁ॥
