পৃষ্ঠা:ছুটিয়া বুৰঞ্জী.djvu/২৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

হেন শুঠি ৰাজা বাকা বুলিল সাদবি ৭৩২৮
সােণৰ বিড়ালী গোট মােক দিয়া আনি।
আনি দিবােকন্যায়ে বুলিল নে বানী।
বাপেৰ ঘৰে গই বিড়াল খুজি।
হেন শুনি নৃপতিয়ে মনত গুঞিা +৩৬৯
বেড়ধলা মেক আন না”।
বাড়ল গো জউক লন্ত।
অসম ৰজাক যা লিন্ত তেখনে।
তাক পাই শশুৰক মাৰিলম্ভ ৰণে॥৩৭
তাৰ পুত্ৰ ভাই যত সকলে পলাইল।
মিবি মি5মিত পৰি প্ৰাণক ৰাখিল।
ছুতী ৰ ৰজাক মাবিয়া ছলে বলে।
লৈল নেহি ৰজক অসমে কৌতুহলে।৩৭১

অকে|ম ৰজাই ছু৷ ৰজাক যুদ্ধ ঘতুৱাই ছুী। বাজ্য দখল কৰি লৈ চুতীয়া সকলক চাৰিওপিনে চিৰিনি বিবিলি কৰিলে। সদিয়াৰ পৰা তেওঁলোকৰ অনেক নিনিত কৰি, ৱিণিীৰ চং এই লাক ঠাই ত থ। কিছুমান ছুতীয়াই আহোমৰ লগ লাগিল। অহেব আচাৰ পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰিলে। তেওঁচিলাকে তেতিয়: শৰ। অহেমি ছুতীয়া নাম পালে। যি সকলে আহে লগ লাগি হিন্দু হয়ে ৰল, সেই সকলক ই সকলে হিন্দু চুতীয়া বুলি ধৰিলে। দেউৰী সকল অগিৰ দৰে বল