এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
কৰ্ণ পর্ব্ব।
বৰুণৰ শৰ কৰ্ণে হানিয়া পঠাইলা।
গিৰ গিৰ কৰি মেঘে বৰষুণ দিল॥
দেখি ধনঞ্জয়ে মাৰিলা বায়ুবান।
আকাশতে কাটিয়া কৰিল খান খান॥ ৪৮৭॥
দেখি মহা ক্ৰোধ কৰি কৰ্ণ বীৰবৰ।
ভল্ল শৰে হৃদয় ভেদিলা অৰ্জ্জুনৰ॥
মহাছোট পাইয়া পাছে পাণ্ডুৰ তনয়।
গুণত জুৰিলা আনি দিব্য শৰচয়॥ ৪৮৮॥
মন্ত্ৰ অভিষেক কৰি হানিলা সন্ধানে।
কৰ্ণৰ শৰীৰে ফুটিলেক থানে থানে॥
মহাছোট পাইয়া পাছে কৰ্ণ মহাবলী।
মূচ্ছা গৈয়া ৰথ মাঝে পৰিলা নিধানি॥ ৪৮৯॥
শল্য সাৰথিয়ো পাছে আঙ্কোৱালি তুলি।
কিছু সুস্থ কৰিলা মধুৰ বাক্য বুলি॥
সষ্টম হুয়া কৰ্ণে ধনুক ধৰিলা।
দুই পাত অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ গুণত জুৰিলা॥ ৪৯০॥
গায়ৰ সন্ধানে হানিলেক মহাবলে।
অৰ্জ্জুনৰ শৰীৰে পৰিলা সেহি তালে॥
শৰ বিষে অৰ্জ্জুনৰ শ্ৰুতি জ্ঞান নাই।
ঢলিয়া পৰিলা যেন মৃতক পৰাই॥ ৪৯১॥
মাধৱে দেখন্তে মোৰ সখী মৰে বুলি।
আথে বেথে দুয়ো হাতে ধৰি আঙ্কোৱালি॥
