এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
তথাপিতো আসা যদি মোত দোষ নাই।
কাক গৃধ শৃগালে ভুঞ্জিবো এহি ঠাই॥ ৩৭৯॥
ভীমৰ বচন যেন প্ৰহাৰৰ জৰ।
ক্ৰোধত শৰীৰ কম্পে দশো ভায়েকৰ॥
দশ বীৰে আগ বাঢ়ি দিলে শৰ যাক।
প্ৰাস শূল নৰাচা তোমাৰ ঝাকে ঝাক॥ ৩৮০॥
দশ জনে শৰ হানে দশ গুণ বলে।
শ্ৰাৱণৰ মেঘে যেন বৰিষয় জলে॥
শৰৰ প্ৰহাৰে বিষকৰ গায় কাম্পে।
ভীমে সচকিত ভৈলা শৰৰ প্ৰতাপে॥ ৩৮১॥
নাই দিশ বিদিশ নমনি আগ পাছে।
শৰ ঘাৱে চাৰি ঘোঁৰা থিউলেঞ্জে নাছে॥
শৰৰ প্ৰহাৰে ঘোঁৰাৰ কম্পি গৈলা তনু।
পাছে ভীমে তুলি লৈলা ভয়ঙ্কৰ ধনু॥ ৩৮২॥
বায়ুক প্ৰণামি যুঝিলন্ত বায়ু শৰ।
উৰুৱাইলা শৰ ছয় ভীমে কৌৰৱৰ॥ ৩৮৩॥
দশ শৰে দশক কাটিলা অপ্ৰয়াসে।
যেন দশ গোট বৃক্ষ ভাঙ্গিল বতাসে॥
যেন তৰা সকলৰ পুণ্য ক্ষয় ভৈল।
ৰথ হন্তে দশ বীৰ খসি খসি গৈল॥ ৩৮৪॥
একে লগে তোমাৰ তনয় দশ হত।
নৰহে কৌৰৱ আৰ ভীমৰ হাতত॥
