এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫২
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
মনে গুনি চাহিলে সখীত দোষ নাই।
পূৰ্ব্বে অঙ্গীকাৰ কৰি আছে ধনঞ্জয়॥
গাণ্ডীৱক ধিস্কাৰ যিজনে কৰে মোৰ।
তাহাক কাটিবো মোৰ অঙ্গীকাৰ ঘোৰ॥ ২৭৫॥
নজানিয়া তাক তুমি ধিস্কাৰ কৰিলা।
অৰ্জ্জুনে ক্ৰোধত খৰগ তুলি লৈলা॥
মই পাছে ভাবি আন কৰিলো উপায়।
গালি পাৰিলেও গুৰু বধ সম হয়॥ ২৭৬॥
সি কাৰণে বোলো দাদা নকৰিবা ৰোষ।
অৰ্জ্জুনৰ আমাৰ ক্ষমিয়ো সৰ্ব্ব দোষ॥
পিতৃ সম আমাৰ গৌৰব তুমি দেৱ।
অৰ্জ্জুনক আমাক মাতিয়ো কৰে সেৱ॥ ২৭৭॥
তুমি সন্তো ভৈলে পাওঁ সকলে প্ৰসাদ।
বসিয়োক দাদা আৰু নকৰা বিষাদ॥
নকৰিবা চিন্তা কৰ্ণ পাপিষ্ঠক প্ৰতি।
আজি তাৰ শোণিত পিবন্ত বসুমতি॥ ২৭৮॥
কৃষ্ণৰ বচন শুনি যুধিষ্ঠিৰ ৰায়।
প্ৰেমে নিমজিল চিত্ত ধৰণ ন্যায়॥
দেখন্তে মাধৱ চৰণত আছে পৰি।
আঙ্কোয়ালি যুধিষ্ঠিৰে ধৰিলন্ত তুলি॥ ২৭৯॥
কৃতাঞ্জলি কৰিয়া মাতিলা যুধিষ্ঠিৰ।
দাস বুলি আমাক জানিবা যদুবীৰ॥
