এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
সত্যক বোলন্তে সব প্ৰজা হোৱে নষ্ট।
হৰি হৰি বিধি ইসে ভৈলা মন কষ্ট॥
এহিমতে গুণি ঋষি অনেক চিন্তিল।
ধৰ্ম্মৰ সে সূক্ষ্ম গতি তাকো নিচিনিল॥ ১৯৮॥
অঙ্গীকাৰ ৰক্ষা কৰি তুমি যেনমতে।
জ্যেষ্ঠক কাটিবে চাহা খৰ্গ ধৰি হাতে॥
সেহি মতে কৌশিকে ধৰ্ম্মক নজানিলা।
প্ৰজা সকলৰ কথা বস্তুত কহিলা॥ ১৯৯॥
প্ৰজা পশিলন্ত এহি বনৰ ভিতৰে।
কহিলা সকল কথা অসত্যক ডৰে॥
কৌশিকে কৰন্ত পাপ সত্যক ৰক্ষন্তে।
প্ৰজাগণ মৰাইলন্ত দুৰ্জ্জনৰ হাতে॥ ২০০॥
এতেকে গুনিলা সখি আমাৰ সন্মত।
যিটো সত্য ৰাখন্তে মনুষ্য হোৱে হত॥
সেহি পাপ হোৱে তাৰ নৰকত খান।
কৌশিক বিপ্ৰত লৈয়ো ইহাৰ প্ৰমাণ॥ ২৭১॥
সিবেলাত মিচা মাতিলেয়ো ধৰ্ম্ম হয়।
যিটো মিচাহন্তে প্ৰাণী হত্যা বাধা পায়॥
অৰ্জ্জুন বদতি সখি কহিলা ৰহস্য।
যাতো তুমি একান্ত ভক্তৰ হোৱা বশ্য॥ ২০২॥
সেৱকৰ যোগ্য নহো ওহে কৃষ্ণ স্বামী।
কিন্তু প্ৰভু তোমাৰ দাসৰো দাস আমি॥
