এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
দস্যুগণে সিদেশক লুৰি পুৰি খাইলা।
মহা ভয়ে নৰ নাৰী দূৰক পলাইলা॥ ১৯২॥
সেহি পথে পলাইল। কৌশিক আছে যৈত।
সবে প্ৰজাগণ ভয়ে পলালেক তৈত॥
কৌশিকক দেখি তাঙ্ক ন ডৰিলা মনে।
কাতো নকহিব এন্তে ধৰ্ম্মৱন্ত জনে॥ ১৯৩॥
কৌশিকে দেখিয়া তাক কিছু নুবুলিল।
সেহি পথে গৈয়া পাছে প্ৰমাদ মিলিল।
দুয়ো কাসে দুয়ো নদী সম্মুখে সাগৰ।
সেহি স্থানে ৰৈল সবে চিস্তিয়া ঈশ্বৰ॥ ১৯৪॥
দস্যগণে আসি বোলে বিধি সুপ্ৰসন্ন।
সমীপত দেখে হেৰা কৌশিক ব্ৰাহ্মণ॥
সতা বিনা যাৰ অসত্যত বৰ শোক।
আসা এন্তে পোছোঁ কোন পথে গৈলা লোক॥ ১৯৫॥
এহি বুলি ব্ৰাহ্মণৰ পাশে চলি গৈলা।
সবে কথা কৌশিকত পুছিবাক লৈলা॥
দস্যগণে বোলে প্ৰভু কহিওঁ আমাত।
কোন পথে গৈলা ইটো লোক অসংখ্যাত॥ ১৯৬॥
সত্যবাদী ঋষি তুমি পুণ্যৱন্ত জন।
অসত্য বুলিবা তুমি কিসৰ কাৰণ॥
কৌশিকে বোলয় ৰাম কৃষ্ণ বিষ্ণু হৰি।
সত্য এৰি অসত্য বুলিবো কেন কৰি॥ ১৯৭॥
৪
