ভাস্কৰ দত্তক উপেক্ষা কৰিছে।
তাৰ বিপৰীতে পুলিচৰ আগত ষ্টেটমেন্ট দিব পাৰিছে! যােৱা পােন্ধৰটা বছৰত সি কেতিয়াও অমৃতাৰ দুচকুত কোনাে অন্য পুৰুষৰ প্রতি সামান্যতম আকর্ষণ, নতুবা আগ্রহ দেখি পােৱা নাছিল।
এই অনিৰুদ্ধ বৰুৱা অহাৰ পিছৰ পৰাহে.....
অনিৰুদ্ধ বৰুৱাৰ গম্ভীৰ সুন্দৰ মুখাবয়ব মনলৈ অহাৰ লগে লগে ৰঙা হৈ উঠিছে ভাস্কৰৰ চকু, মুখ..ঈর্ষাত দপদপকৈ জ্বলি উঠা জুইৰ লেলিহান শিখাত জ্বলিব ধৰিছে সি নিজেই...।
এই অনিৰুদ্ধ বৰুৱাই ভাস্কৰ দত্তক জেইলৰ মুখ দেখুৱালে ... ছাচপেঞ্চন হল, সকলােৰে সন্মুখত তাক মাৰ পিত কৰিলে, তাৰ পত্নীক তাৰেই বিপৰীতে পুলিচৰ আগত ষ্টেটমেন্ট দিয়ালে...আৰু, আৰু এতিয়া তাৰ মৰমৰ পত্নী অমৃতাক লৈ সি উধাও হল।
বিপ্লৱে নােকোৱা হলে সি কেতিয়াও সত্য ধৰিবই নােৱাৰিলেহেঁতেন।
বিপ্লৱেই কৈছিল তাক, অনিৰুদ্ধ বৰুৱা আৰু এসময়ত সন্ত্রাসবাদত যােগ দিয়া অনুৰাগ বৰুৱা একেজন ব্যক্তি... বিপ্লৱে অদিতিৰ অমৃতাৰ সৈতে ফোনত হােৱা কথাবতৰা নিজ কাণেৰে শুনিছে।
ভীষণ আচৰিত হৈছিল সি।
অনুৰাগ... অনিৰুদ্ধ বৰুৱা !!
ইমান সহজে কেনেকৈ ওলাই আহিল অনুৰাগ? অৰণ্যৰ পথত খােজ দিয়া মানুহ সাধাৰণতে সমাজৰ মূল সূঁতিলৈ ঘূৰি অহা খুব কম। নিজৰ সতীর্থ নতুবা কেম্পৰ লিডাৰৰ বন্দুকৰ গুলিৰ আগতেই মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয় বিশ্বাসঘাটকক।
তাকো জীৱন্তে পালে কুকুৰৰ দৰে মৃত্যুদণ্ড।
তেনেস্থলত??
অনুৰাগ বৰুৱা অকল ঘূৰি অহাই নহয়, ইমান এজন সফল বিজিনেছমেন কেনেকৈ হৈ উঠিল সি?
...অনিৰুদ্ধ বৰুৱা... ইয়েছ, ইয়েছ, অনিৰুদ্ধ বৰুৱা হৈ নিজৰ গেট আপ সলনি কৰি সকলােৰে চকুত ধূলি দিছে সি। ভাস্কৰৰ নিচাসক্ত মগজুলৈ ভাহি আহিছে পােন্ধৰ বছৰৰ আগৰ শীতৰ এটি চেঁচা নিশাৰ দৃশ্যপট...চাঙৰ টঙিঘৰত জাৰত শেঁতা পৰি যােৱা অমৃতা আৰু তাইৰ লগত থকা সেই ক্ষীণ, ওখ লৰাটো, তাৰ মূৰৰ কেঁকোৰা চুলি, সেই লৰাটোৰ উজ্জ্বল দুচকুত স্পষ্ট হৈ ধৰা দিয়া বিষাদ ....
বাৰে বাৰে পােন্ধৰ বছৰ আগত মাত্ৰ এবাৰ দেখা সেই লৰাটোৰ চেহেৰা হুবহু মিলি গৈছে অনিৰুদ্ধ বৰুৱাৰ লগত।
পুনৰ কাঁচৰ গ্লাছ ভৰি অহাকৈ ৰঙীন পানীয় ঢালি পৰম আক্রুশত আটাইখিনি ঘােটঘােটকৈ গিলি থলে সি। ডায়েল কৰিলে সি অমৃতাৰ নাম্বাৰ।
: দেম ইট। দেম ইট।
একো প্রত্যুত্তৰ নাপাই মােবাইলতাে ৱাললৈ সজোৰে দলি মাৰি পঠিয়ালে সি।
কিবা এটা কৰিবই লাগিব।
এনেকৈ হাৰ মানিব নােৱাৰে সি।
“আস্”
এতিয়া অমৃতা থকা হলে। কোনাে প্রতিবাদ নকৰাকৈ তাৰ জোতাযােৰ খুলি দিলেহেঁতেন, সন্মুখত যাচি দিলেহেঁতেন তাৰ বাবে সুস্বাদু নৈশ আহাৰ, মদ... তাৰপিছত, মখমলৰ কোমল বিছনাত সি তাইক সজোৰে সাৱটি ধৰিলেহেঁতেন, তাইৰ কোমল ৰক্তিম ওঠযুৰী... তাইৰ শৰীৰটো তেজ বিৰিঙি উঠি যােৱাকৈ সি কামুৰিলেহেঁতেন....
পানী নাপালে চটফটাই উঠা মাছৰ দৰে বিষত, যন্ত্রনাত তাই ছাটিফুটি কৰিলেহেঁতেন...এটা চেপা ক্রন্দন বিয়পি পৰিলেহেঁতেন গােটেই ঘৰটোত..
আৰু... আৰু সি পৰম ইন্দ্রীয় সুখত তাইৰ শৰীৰৰ মৌ পান কৰিলেহেঁতেন।
“আস” ক’ত আছা তুমি অমৃতা? ক’ত?
