এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আইৰ নাম।
ইনো জহে কালি তলে বোকা পানী,
কেনেকৈ আহিল আই।
সোণৰ নাও খানি, ৰূপৰ বৈথা খানি
বৈচাই আনিলে বাই॥
পিচলাৰে ঘটে, আয়ে পানী তোলে,
তামৰে কলসি লৈ।
ছঅঁড়া বামুণে, চণ্ডী পাঠ কৰিছে
ভৱানীক আগতে থৈ॥
আই আহিবৰে। হল বহু দিনে
মহাদেউ পঠাইছে খেদা।
যোৱাঁনে নোযোঁৱা আই ভগৱতী
কৈলাস হইছে সুদা॥
দুখীয়াৰ ঘৰলৈ, আহে সাতো ভনী;
দিবলৈ নাইকিয়া একো।
মুৰৰ কেশ ছিঙ্গি, পাৱ মলচিমে
দেহক পাৰি দিমে সাঁকো॥
দুখীয়াৰ পুতলা, আয়ে তুলি দিলে,
আইৰ মান ধৰমী নাই।
আইৰ নাম শীতলা, দুখীয়াৰ পুতলা,
দি যোৱা বুকু জুৰাই॥
(৪)
আসতে বহি আয়ে নমাই দিছে ভৰি।
গোপিনীয়ে তুতি কৰে চৰণতে ধৰি॥
আসনৰে চউপাশে চম্পা নাগেশ্বৰ।
মলমলি গোন্ধাই আছে আইৰে ৰহাঘৰ॥
আসনৰে চউপাশে ফুলিছে টগৰ।
আনতে বহি আয়ে ভাঙ্গিছে জগৰ॥
আসনৰে চউপাশে ফুলিছে কেতেকী।
দাল ভাঙ্গি ফুল পাৰে হৰৰে পাৰ্ব্বতী॥
১০
