এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
(৩)
আসন পাৰি দিয়া বহক মহামায়া
থাকক হৰি কথা শুনি।
সকলো গোপীয়ে একান্ত চিতেৰে,
বোলা দূৰ্গতি নাশিনী॥
আইৰে চেনেহৰে, মৈৰা চৰাই হালি
দৌলৰ চউকাষে ফুৰে।
হস্তীৰ গমনে, আই নামি আহে
চহৰ ফুৰিবৰে মনে॥
পিচলাৰে ঘাটে আইয়ে স্নানে কয়ে,
লাহ কেশ টাৰি মেলি।
যাউতি যুগীয়া আইৰে শৰণীয়া
পৰলৈ নিদিবা এৰি॥
উজাই আহিলে, আইৰে সাতে ভনী
বালিতে পুতিলে খুটি।
ভটিয়াই যোঁৱাগৈ আইৰে সাতো ভনী
গোপিনী কৰিছে তুতি॥
উজাই আহিলে, আইৰে সাতে ভনী
চাৰি পৰতে জুৰি।
তিৰিণ তৰু লতা, সবেও দোৱাঁই মাথা
আই আহিবৰে শুনি॥
উজাই আহিলে, আইৰে সাত ভনী,
লুইতত মাৰিলে খেৱা।
ভয় নকৰিবা, | ভয়াতুৰ নহবা
আইয়ে কৰি যাব দায়া॥
উজাই আহিছে, আইৰে সাতে ভনী
নাৱত গুটি ফুলৰ ঝপা।
গুটিকৈ আনিছে মুঠিকৈ বিলাইছে
নৰক কৰি গৈছে কৃপা॥
