অমূল্য ৰত্ন
এসম্বে সহিতে আমি ক্ৰীড়িলো বহুত।
কৃষ্ণৰূপে আসি অৱতৰি গোকুলত॥২৩০॥
তোমাৰা আছিলা জানা ভকত যতেক।
তাসম্বাৰ নাম কহো শুনা তুমি তাক॥
ৰুক্মিণীৰ পুত্ৰ সন্তধৰ মহাশয়।
তেহেন্তে অচ্যুত গুৰু জানিবা নিশ্চয়॥২৩১॥
মিত্ৰ বৃন্দাৰ পুত্ৰ তৃঙ্গিৰা বোলে যাক।
বলভদ্ৰ নাম জানা বুঢ়া দৈবজ্ঞক॥
মিত্ৰ বৃন্দাৰ পুত্ৰ সতানন্দ মহাশান্ত।
বিষ্ণুনাম ঐত তেন্তে ভকত মহন্ত॥ ২৩২॥
কালিন্দ্ৰীৰ পুত্ৰ ভদ্ৰসেন নাম যাৰ।
পয়োনিধি নামে ভক্ত হৈবে জানাতাৰ॥
সৰ্পেদংশা গোবিন্দ নাম হৈব তাৰ।
ৰুক্মিণী পুত্ৰ ৰঘুবৰ নাম যাৰ॥ ২৩৩॥
লক্ষণাৰ পুত্ৰ কুট ভূজ নাম যাৰ।
একাদশীৰ পুত্ৰ যে শুনিয়ো নাম তাৰ॥
কাম দেৱৰ শঠ ভাতৃ যিটোজন।
শুনিয়োক কহো তাৰ যিভৈলা কাৰণ॥২৩৪॥
একদিনা সত্য সমে আমি আছো শুইয়া।
হেন সময়ত শঠে দেখিলেক গৈয়া॥
দেখিয়া সত্যায়ে পাছে দিলা তাঙ্ক শাপ।
নিলাজ পাপিষ্ঠ তই কিনো মহা পাপ॥ ২৩৫
নিৰ্জান থানত মই আছো স্বামী সঙ্গে।
এহিসে কাৰণে তোক শাপো হেৰা খঙ্গে॥
হেন শুনি শঠে তুতি কৰিলা বিস্তাৰ।
সত্যা বোলে ক্ষমি দোষ তোক দিলো বৰ॥২৩৬
শঙ্কৰ নামক ধৰি কৃষ্ণ জন্মিৱন্ত।
মই যেবে তোহোৰ শাপৰ দিব অন্ত॥
