গোপাল নামক ধৰি তহিতে জন্মিবি।
অনন্ত মাধৱ পাৱে ভকতি কৰিবি॥২৩৭॥
পৰম ৰসিক হুইবি কথাৰ সাগৰ।
মাধৱেয়ো স্নেহ তোক কৰিব বিস্তৰ॥
সেহি শঠে আসি তযু ভকতি কৰিবো।
তাত সত্যা শাপ আসি কিঞ্চিত থাকিবো২৩৮
ভবানী পুৰত সত্ৰ তেহেন্তে পাতিবো।
মতান্তৰ কৰি পাছে ভক্তি প্ৰৱৰ্ত্তাইবো॥
সান্দীপানি গুৰু আৰু হইব কৰ্ণপুৰ।
তান পত্নী কথা শুনা কহে আসিনিৰ॥২৩৯॥
তোমাৰ নন্দিনী হৈলো প্ৰভূৱন্ত।
এহি বুলি কৃষ্ণ আগে পুত্ৰ মাগিলন্ত॥
গুৰুৰ পত্নীৰ হেন শুনিয়া কাৰুণ্য।
মৰ পুত্ৰ দিয়া সুজিলাহা গুৰু ঋণ॥২৪০॥
তাতে আসি মোৰ জীৱ বিষ্ণু নাম ভৈলা।
মোত ভক্তি কৰি দেখা বৈকুণ্ঠক গৈলা॥
তোমাৰ সঙ্গত কৰ্ণপুৰ মোক্ষ হৈবা।
স্বপ্নচলে অমোল্যৰো শৰণ কহিবা॥২৪১॥
লক্ষনা চন্দৰি আৰু উলুপে হৈৱন্ত।
তেহেন্তে তোমাত মহাভক্তি কৰিৱন্ত॥
কৃষ্ণ ভাৰ্য্যা নক্ষনাৰ পুত্ৰ দশজন।
সদা উপাশিবে দশো কৃষ্ণৰ চৰণ॥২৪২॥
মথুৰা দাস ৰাম এজন শুনিবা।
বুঢ়া গোবিন্দ এক জনক জানিবা॥
পিও আৰু আধু আৰু পিওয়ে গোপাল।
তোমাৰ সঙ্গত দুয়ো ভক্ত হৈবো ভাল ২৪৩॥
বিষ্ণুয়ে গোবিন্দে জানা আৰু দুইজন।
একজন কেশৱ হাজাৰ নাম তান॥
৩৮
