সমললৈ যাওক

লাচিতৰ আহ্বান

ৱিকিউৎসৰ পৰা

সৌৱা---

শৰাইঘাট ;

প্ৰশস্ত

নিমাত ।

ৰামসিংহ বীৰ

বিজয়ৰ গৰৱেৰে উন্নত শিৰ,

পিন্ধি জয়োজ্জ্বল শিৰস্ত্ৰাণ

                  লৈ আহে

                  দম্ভালি দম্ভালি

                  ভাৰতবিজয়ী অভিযান ।



অলৰ-অচৰ মোৰ

বজ্ৰপাথৰ

      অস্থিত আহি আহি হানিছে আঘাত

      প্ৰতিঘাত পাই

            হতবীৰ্য্য সিংহ সম

                        যায়

            শতমুখে অসমীয়া যুঁজাৰুৰ

                                    গৌৰৱ গায় ।



সৌৱা---

মোৰ নীলাচল সম

বুকুৰ পটাত

অস্ত্ৰাঘাত ব্যৰ্থ হ’ল,

সাম্ৰাজ্যৰ দম্ভ ধূলিসাৎ

বিজয়ীবাহিনী উৎখাৎ ।



সৌৱা---

শৰাইঘাট,

প্ৰশস্ত

নিমাত ।

নিমাত ? নিমাত ? নহয় নিমাত,

      দেশ ৰাখ, দেশ ৰাখ বুলি

            উঠে শুন অৰ্ব্বুদ মাত ।



প্ৰতিধ্বনি

উঠে তাৰ

      অসমীয়া নবীনৰ

            তপত হিয়াত,

                  সিৰাই সিৰাই

                        অগ্নিপাত ।



আসুৰীয়

      বিজ্ঞানৰ

            ঘৰ্ষন-গৰ্জ্জন

                  ভেদি আহে

                        শুন সৌ

                              শৰাইঘাটৰ

                                    বজ্ৰভাষী সিংহনাদ,



শতাব্দী সুপ্তিৰ ছিঙ্‌ ভাঙ্‌

                  লোহাৰ শৃঙ্খল

এদিনলে’ হ’ উশৃঙ্খল

                  লুইততে

                        জহি যাওক

                              জড়-অৱসাদ,



সিংহৰ পোৱালি তই

      নবীন অসমীয়া

            সুঘোষিত কৰ তোৰ

                              অধিকাৰবাদ,

                  বিপ্লৱী তূৰ্য্য-নিনাদ ।



সৌৱা---

শৰাইঘাট,

প্ৰশান্ত

নিমাত

লক্ষ লক্ষ অসমীয়া

            নবীনৰ

            বক্ষ ঝৰি ঝৰি

            ৰঙা তেজ কলিজাৰ

                        নিজৰি নিজৰি

                              অসমীৰ চৰণ ধুৱাই



শৰাইঘাটৰ সৌ

            বালি-মাটিয়ে

                        আছে মিল খাই ।



নবীনৰ তেজ-পানী পাই

      গজালি সঁজালি আহে

            ন-যুঁজাৰুৱে হাঁহে

                  জীৱন-যুঁজৰ বাৰ্ত্তা পাই

                        শকতিৰ শঙ্খ বজায় ।



বুৰঞ্জী বিদাৰি তই

      মোক চা, নিজকে চা

                        বান্ধি লৈ সাহ,



যন্ত্ৰযুগৰ নৱ

      মন্ত্ৰ ফুকাৰি তই

            শঙ্কা পেলাই দি

                  আগবাঢ়ি আহ ।



নতুন দিনৰ অসমীয়া

যুগে যুগে হবি তই

                  শৰাইঘটীয়া,



তোৰ দেশ ৰাখিবলে’

গঢ়ি গঢ়ি লবি তই

            নতুন হিলৈ

চিৰজয়ী হবি তই

            মাভৈ মাভৈ ।



মোমাই দুখণ্ড কৰা

            তৰোৱাল এতিয়াও লই

            তহঁতৰ কাষে কাষে

                  ঘূৰি ফুৰি

                        বিৰাজিছোঁ

                              শকতিৰ সূৰ্য্য সম মই

                                    নাই ভয়, হ’ব তোৰ জয় ।



কোন তই ?

কোন তই

      দাসত্ব পিন্ধি

            স্বৰ্ণময়

                  মোহমণিবন্ধ

অৱসাদক্লিষ্ট

নিৰাশাৰে বুকু ধুনি

                  কুতৰ্কমুগ্ধ,

দেখিও নেদেখি একো

                        হই আছ অন্ধ ?



দৈন্য-বিপদ পৰান্মুখ

                  কৰ্ম্মবিমুখ

      কোন তই কাপুৰুষ মূৰ্খ দুৰ্ম্মুখ ?

                        শৰাইঘটীয়া সৈন্যদল !

নাই তেন্তে কি তোৰ

      আপোনাৰ বিশ্বাস অটল ?



সাৰ কৰি

      মাথোঁ

      ভোগ-সুখ

            কৰ্ত্তব্যৰ নহলি সন্মুখ,

মোমাইতামুলী গড়ে

      প্ৰত্যক্ষ কৰিলে যি

            জননী ৰক্ষাৰ বাবে ভৈৰৱ শক্তি,

জনা নাই তই জানো

            আকৌ তাৰেই হ’ব পুনৰাবৃত্তি ?



      তেজপিয়া তৰোৱালে

            ৰাম তৰোৱালে

একেই তেজকে পিব

            ঝলসি শক্তি দিব

                  যুগে কাল-কালে ।

      সন্মুখ থিয় দিব আহি হাঁহি

                  ভালে ভালে ।



কোনে ক’লে নাই ?

      কোনে ক’লে নাই

            গদাপাণি নাই ?



            সৌৱা তোৰ গদাপাণি

                  ঘোষিছে বজ্ৰবাণী

      ভৈয়ামে ভৈয়ামে ফুৰি অনাই বনাই---



কৰ্ত্তব্যৰ যজ্ঞ জ্বালি

      ত্যাগৰ মহাযোগী

            ল’ৰা-তিৰোতা সঁপি

                  শক্তিমন্ত্ৰ জপি,

আছে বাট চাই

পৰ্ব্বতৰ গুহাত সোমাই,

দেশৰ কল্যাণৰূপী

            আশা-কল্পনাই

                  মনৰ ডালিমী হৈ

                  নিৰাশাৰ বন ভেদি

            ভৈয়ামলে’ বৈ অহা

                              মন-জুৰিটিৰ

                              পাৰে পাৰে

                              নাচি নাচি

                              সঞ্জীৱনী গায়ত্ৰী

                                    শুনায় ।

ৰুদ্ধ বীৰ্য্য গদাপাণি হ’ব উদ্বুদ্ধ

অত্যাচাৰী লালুকৰ

            সপোন চূৰ্ণ কৰি

            উজ্বলিব অসমত

                  ৰুদ্ৰসিংহৰূপে

                        নিৰ্ম্মল শুদ্ধ

                              পূৰ্ব্বভাৰত জ্ঞানবৃদ্ধ ।