৩২; ৭-৩০। যাত্ৰাপুস্তক। আৰু মৰ্থক বলি আছিল; আৰু লোক। বা পৰায়ধ্বনিয়ো শব্দ নহয়; কিন্তু গান বিলাকে লোন পান কৰিবলৈ বালি, পাছে ৰ| ১৯কৰাৰ শব্দ ময় শুনিবলৈ পাইছে। পাছে বেলি কৰিবলৈ উঠল। মোচিয়ে ছাউনি ও চাপিলত, সেই মুভি, । তেতিয়া যিহোৱাই মেচি কলে, তুমি নামি | আৰু না কৰা দেখিলে; তাতে তেও খঙত মলি যোৱা; কিয়নো তোমাৰ ঘি লোকবিলাকক | ইট, আপোনাৰ হাতিৰ পৰা সেইফলি দুখন তুমি বিচ দেশ পৰা উলিয়াই আনিল, সি-২• পৰ্বতৰ তললৈ পেলাইলি গলি পেলালে; আৰু বিলাক এই হল। ময় সিবিলাক বি পৰ | সিবিলাকে নিৰ্মাণ কৰা দাড়িটো লৈ এত বি আ লিছিলো, সিবিলাক বেগতে তাৰ পুড়িলে, আৰু তাক পিহি লিৰ নিচিনা কৰি, পা বুলি; লিবিলাকে আপোনাবিলাক পানীৰ ওপৰত চায়াই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান- নিমিত্তে সচত লো এটা দাড়ি নিৰ্মাণ কৰি,২১ বিলাকক পাম কৰলে। পাছে মোচিয়ে ঘৰো- অৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে; আৰু তাৰ| এক ফলে, এই লোকবিলাকে তোমাক কি কৰি- উদ্দেশে বলিদান ফ িফলে, হে কিয়েল, ছিল, যে তুমি , সিবিলাকক এনে মহাপাপ | যিস্ত দেশ পা তোক উলিয়াই অনা খৰা পেলালা? তাতে হলে কলে, মোৰ প্ৰভু এয়। যিহোৱাই মোকি আৰ কলে, ময়। ক্ৰোধ এলিত নহওক; আপনি লোকবিলাকক সেই লোকবিলাকক দেখিলো, দেখা, সিবিলাক |২৩ নেই যে, সিহঁত দুষ্টতাত আসক্ত। সিতেই ১• ভিীয়া কাটি; এই হেতুকে, লিবিলাকৰ | মোক কলে, যে, আমাৰ আগে আগে খবৰ বিৰুতে মোৰ ক্ৰোধ প্ৰবলিত হবলৈ, আৰ ময় নিমিত্তে আমাৰ অৰ্থে এজন দেৱতা নিৰ্মাণ সিবিলাকক সংহাৰ কৰিবলৈ তুমি মোক এড়ি কৰা; ঝিননা যি মোচিয়ে আমাক মিচৰ দেশৰ দিয়া; পাছত তোমাৰ পৰ এক মহাকাতি পৰা উলিয়াই আনিলে, সেই মানুহৰ কিল, ১১ উৎপন্ন কৰিম। তেতিয়া মোচিয়ে আপোনি ঈৰ]২৪ তাক আমি নেননা। তেতিয়া ময় সিহঁতক কলো, যিহোৱাৰু মিনতি কৰি কলে, হে যিহোৱা, তোমালোকৰ মাৰুত যাৰ যি সোণৰ অল, তোমাৰ যি প্ৰবিলাকক তুমি মহাপৰাক্ৰম। | আছে লি তাক বেগাই সেলোই দিওক; কাকু বলৱান হাতেৰে মিচৰ দেশৰ পৰা উলি- তাতে, সিহঁতে মোক দিলত, ময় তাক ইত এই অনিল, সিবিলাকৰ বিৰুদ্ধে তোমাৰ| পেলাই দিলো; তাৰে পৰা সেই দামুড়ি ওলাল। ২ কোষ বিষ প্ৰলিত হঅপকাৰ নিমিত্তে, পায়ে মোচিয়ে দেখিলে, যে, লোকবিলাক পৰ্বতীয়া অঞ্চলত সিহঁতক বিনষ্ট কৰি পৃথি আপোন-ময়মত হল; কিয়নো হাৰে শত্ৰু বীৰ পৰ সুপ্ত কবিৰ নিমিত্তে, তেও সি-| বেৰিৰ মত সিবিলাকক হিয়াত কাবলৈ, কি বাহিৰ কৰি নিলে, এই বুলি মিচৰীয়া- শিবিলাকক ইকামতে চলিবলৈ এড়ি দিলে। বিলাকে কিয় কব? তুমি আপোন প্ৰচণ্ড ক্ৰোধৰ। |২৬ তেতিয়া মোচিয়ে ছাউনিৰ দুৱাৰমুখত থিয় পা বুৰি আপোন প্ৰবিলাকৰ অপকাৰ | হৈ কলে, যিনি যিহোৱাৰ ফলীয়া, সি মোৰ
- সাৰ বিষয়ে ক্ষান্ত হোৱা। তুমি আপোন দাস | লৈ আহোক; তাতে লেবীৰ সকলো সন্তান-
ব্ৰাহাম, ইচহাক, আৰু ইস্ৰায়েলক সোৱা;] বিলাক তেওঁৰ ওচৰত গোট খালেহি। পাছে তেবিলাকৰ আগত তুমি নিল নামেৰে শপথ তে লিবিলাক কলে, ইস্ৰায়েলৰ ঈশৰ যিহে- কৰি তেওঁবিলাকক কৈছিল, ময় আকাশৰ তৰা বাই এই কথা কৈছে, তোমালোক প্ৰতিনে বিলাক নিচিনাকৈ তোমোক বশ বৃদ্ধি আপোন আপোন কৰত তৰোৱাল বাছি মি, অয়ি এই যি দেশৰ কথা কলো, এই ছাউনিৰ মাঝেদি এখন দুৱাৰৰ পৰ অন গেইখন দেশ তোমালোকৰ বংশক দিম; দুৱাৰলৈ অহাহোৱা কৰা, আৰু প্ৰজিনে ১০ লিলিকে চিৰকাল অধিকাৰ করিব। তেতিয়া আপোন আসোম ভাই, ব, আৰু চুবুৰীয়াক যিহোৱাই আপোন প্ৰবিলাকৰ যি অপকার করা। তাতে লেবীয় সনবিলাকে মোদির | কৰিম বুলি কৈছিল, তার পাল। | বাক্যর দরেই করিলে; সেই দিন লোকবিলাকর ১৫ তাৰ পাছে মোচিয়ে মুখ ধুরাই, সাফিলি। মাকত তিনি হারমান লোক মরা পালি। | rৰ হাতত লৈ পৰ্বত, পর নামিল; সেই| কিয়নো মোচিয়ে কৈছিল, যিহোৱাই আমি ন্য পিিটয়ে লিপিটিয়ে দুই দিয়ে লিখা | তোমালোকক আৰ্ব্বাদ করি নিমিত্তে,
- আছিল। সেই ফলি দুখন পরে করা, আৰু তোমালোক প্ৰজিনে আজি যিহোৱার উদ্দেশে
| সেই দুখন নিত লিখাও, ইরে কাট লিখা। আপোনাবিলাকক উৎসর্গ করা, এনে কি, পান বিহোৱাই লোকবিলাকে এরাও ফা। আপনি আপোৰ পুত্ৰ আৰু ভইর আগেই | বলি শোচিক বলে, ছাউনিত ঘুর শব্দ হৈছে।| ও উর্গ ক। তার পাছদিনা মোচিয়ে লোক ১৮তে লে , এয়ে য়েধ্বনির শব্দ নহয়, বিলাকক কলে, তোমালোকে মহাপাপরিকা; ৪?
