ৰম, মই এনেই সিবিলাক হোচে-যোৱেল। (১৩; ১১-১; ১৯ ম খং উই এল না মোৰ দিকে আৰ এই কোয়, তুমি এটাই পৰা , ১৫ খং উঠি তাক ওয়ালে। ইমিৰ অশষ। যি উত্তম, তাক লা; তাতে আমি আমাৰ | লৈ আই কৰা হল; তা পাপ, • ও তাপে উৎস ৰিম। আৰ কি ১০ মাটি খোৱা ল। প্ৰমকাৰিণীয় যাতনাই তাক উদ্ধাৰ কৰি; আমি যেতা , বা তোষা- খব। সি আৰ পুৰ; মহলে সি এস লোক আমাৰ শ, এইবুলি আমায় তেৰ ১৪ দুৱাৰত পায় নকৰিলেহেঁতেন। ময় চিয়োলৰ কৰা যাক আনকম; কিয়নো তোমাৰ পিত হাত পয়া সিবিলাকক উজাৰ কমি, মৃত্যুৰ হীনে দয়া পায়। ময় সিবিলাকৰ বিপথগমন- পৰ সিবিলাকক মৃত কৰিম; হে মৃত্যে, এ ৰোগ সুস্থ কৰিম, ময় এনেই নি হোমৰ মহামাৰী কত? ৫ চিয়েলি, তোমাৰ প্ৰেম কৰিম; কিনো মোৰ কোষ তাৰ পৰা সংযৰ ক’ছ? মাপলিটন মোৰ চকু প থ! বুলি। ময় ইস্ৰায়েললৈ নিম্নৰুপ ম; নি ১৫ থাকিব। ইয়িম আপোন ভাইকিৰ মাঝত কমাড়ি ফুলৰ নিচিনাকৈ ফুলিব, আৰু নিৰা- লৱনি হলেও, পূবৰ বতাহত, অৰণ্যৰ পৰা! • নেনিৰ নিচিনাকৈ ফুল ধৰব। তাৰ গালিবেৰ অ ফিহোৱাৰ এখাসত. তাৰ দুমুক খাব, বাড়ি যাব; জিত নিচিনা ভাৰ শো, আৰ আৰু তাৰ উশকাই যাব; শত্ৰুৱে তাৰ উড়াল লিবানেৰ নিচিনা তা সুগন্ধ। ১০ সকলো মনোৰ বহু দুই কৰিব। চমৰি ত বাস কৰবিলাক পূনৰায় আবি, কয় য়াই আপোনাৰ দোষ চাৰ বব, কাৰণ তাই দৰে পনীবিত হব, চালিতাৰ নিচিনাকৈ অপোন ঈশ্য বিয়ে বিদ্ৰোহ কৰিলে; মি:। ফুলিব, আৰু লিবামেনিৰ আ সৰ নিচিনা বিলাক তৰোৱালৰ ৰায় পতিত হব, সিবিলা- তাৰ খ্যাতি হব। ইয়িমে কৰ, গল্পেৰ কৰ শিশুবিলাকক আচাৰি ডেখিৰ ডোধৰ কৰা। লগত মোৰ আৰু কি সম্পৰ্ক। ময় উষ্য দিল, হব, আৰু সিবিলকিৰ গৰ্বতী তিৰুকাবিলাকৰ আৰু ভালৈ সুফি কৰিম; ময় কেচাপীয় উদ ফল হব। | দেবদাৰু গয় নিচিনা; মেতেই তোমায় ফল | মালতি। ৯ পোৱা যায়। নবানে এইবোৰ কথা বুঝি, | বেইলি , তোমাৰ ইগৰ যিহোৱালৈ বুৰিমানে এইবোৰ কথা জানিব; কিনলো বিয়ো- যুৰ; কিয়নো তুমি আপোন প্যাং বা সকলো পথ সৰল, আৰু থাকিবিলাকে যায় পতিত হল। তোমালোকে যাকাপ সেইবোৰত গমন কৰিব, কিন্তু অধাৰ্বিক উপহাৰ লগত লৈ যিহোৱালৈ বু; কে। | বিলাকে সেইবোৰৰ মান উজু খাই পড়ি। যোৱেল ভাববাদীৰ পুস্তক।
- পকূলেৰ পুৰ যোৱেল ওয়লৈ অহা ফড়িঙ্গে একাধিনি বিনাশকাৰী ফড়িয়েলে।
• যিহোৱাৰ ৰা। হে মজলীয়াৰিলা, সাৰ পাই কাল; ৫। | সাৰস পান ফৰীৰিক, নতুন সকাল বৰ্তমান সাপ বিষ। নিমিত্তে যাহাকাৰ কৰ, কাৰণ তাক তোমা- . ২ হে বলি , এই কথা বলা; আৰ যে ৮ নোক মুখৰ পৰ মিয়া হল। কিয়নো অসংখ্য দেশমিশিবি, কান দিন; তোমালোক : এ এক বলৱান মতি মোঃ ক্য দিন, বা তোমালাগুৰপুৰবিলাকৰ দিনত! বিৰুদ্ধে উঠি আহিল; সিং দা সিংহ ৩ এম ই হৈছিল সে। ভোলাকে আগাম , পর নিচিনা, অ ভাগ্য সিংহ এর দায় আপিন একৰিলকি কি কোল, মিনি নিহত ও তি। লিতে যে, আৰু সিহতে আপিন আপন মানবিক সালিতা ধ্বংস করিলে, আৰু মেজিৰ কৰ, আৰু সির সালিকে এবী খার বালি দুৱালে; গিবতে নিচেকৈ শনিক কক। শোর জি এখিনি। বলিয়াই পেলাই দিলে, ভালানের কাকতি কফি খালে, আর কাকতি কফিনে করিলে। যৌবনকাল বীর শোক চাপ একখিনি চক ফজিদে খাল আ চেলেকা। সে কঁকাল বা ন্যানিচিনাকৈ তুমি লিপি ৪a
