যিহিফেল। (৩১; ২৮-৪০; ২২। বিৰুদ্ধে কৰা আপোনাবিলাকৰ আটাই অপাথৰ। পালে, আৰু ইয়াৰ ওলাই একশখৰ দুই তাৰ বং। আৰু ময় সিবিলাকক জাতিবিলাকৰ | ভাগ জুথি দুহাত দুহাত পালে, আৰ বাটা- মাষলৈ দেশান্তৰ কৰাৰ পাছে সিবিলাকৰ দেশ- চোৰ ধাৰা গহৰ কাললৈ আছিল। আৰ সেই লৈ আনি সিবিলাকক গোটালে, ময় যে শিবি। পূব ফালৰ বাইচৰাষ্টোৰ প্ৰহৰীখোটালি একালে লাকৰ শৰ যিহোৱা, তাক সিবিলাকে নিব, বিটা আনফালে তিটা আছিল, সেই তিনিও আৰু ময় তাত শিবিলাকৰ কাকো আৰু অৱশিষ্ট টা একে গোখৰ; অ ইফালে নিলে একা, ২৯ মেৰাখিম। আৰু ময় শিবিলাকৰ পৰা মোৰ | ' প্ৰহৰীখোটালি পৃথক কৰা দেয়ালবোৰ একে মুখ অৰ নোকিম; কিয়নো, প্ৰছ বিবাৱাই।১১ গোখৰ। পাছে তেও সেই যাচৰাটেৰ প্ৰবেশ কৈছে, যা ইনায়েল বংশৰ ওপৰত মোৰ আত্মা! স্থান গ্ৰন্থ সুখি দুই হাত পালে; আৰু যা
- বাকি দিন।
১২ চৰাটোৰ দৈৰ্ঘ্য জুখি তেৰ যত পলে। আৰু | নতুন মন্দিৰ বৰ্ণনা। প্ৰত্যেক প্ৰহৰীখোটালিৰ আগত ইফালে এক হাতৰ বিকালে এক হাতৰ সীমা অছিল, আৰু | আমি দেশান্তৰিত হোৱাৰ পটিশ বাৰ | প্ৰত্যেক প্ৰহৰীখোটালি ইফালে মহা সিকালে
- ছবি, বছৰ অৰিনত, মহিৰ দশম দিনা]১৩ মতি আছিল। আৰু তেও এটা প্ৰহৰীখোটাকি
নগৰখন প্ৰহৰিত যোৱাৰ চতুৰ্দশ বাহৰৰ সেই | চালৰ পৰা আন চাললৈকে বাচাটা নুষি দিনাই যিহোৱাই আপাম হাত মোৰ ওপৰত দি | পচিশ যা বহল পালে, দুৱাৰ সখাসবি। 'মোক তালৈ নিলে। তেওঁমেকি ঈশ্বৰীয় দৰ্শন। ১০ আৰু তেওঁ বাৰাণ্ডাৰ জোখ ৰি ৰি বিশ হাত ইস্ৰায়েল দেশলৈ নি এটা অতিশয় ওখ পৰ্বত পালে; বাৰটাৰ কোলে এক টালিন বহুৱালে। তাৰ পৰ পশিফালে এক নগৰ:[১৫ বাৰাত লাগি আছিল। আৰ বাটাৰ • গৃহ দেখা গৈছিল। তেওঁ মোক তানৈ1: প্ৰবেশস্থান সমূখৰ পৰ বাটীটোৰ গৃহ নিলে, আৰু দেখা, হাতত এগছ শণ সুতায় ৰচি | ফালে থকা বায়াৰ সখলৈ পাশ হত। আৰু এডাল পৰিমানল লোৱা পিলৰ আকাৰ | ১৬ এৰীখোটালিকোৱত, বাটচৰাটোৰ তিৰে নিচিমা অত একা এমন পুৰুষ আছিল; তেও 1 কেউফলে সেইবোৰ পৃথক কৰা দোলবো, ৪ বাটচাত থিয় হৈ আছিল। পাছে সেই পুৰুষে আৰু সেই ৰূপে খিলানবোৰত চিলি দিয়া যোক কলে, হে মনুষ্যসন্তান, তুমি আৰ্ণেনাৰ খিলিৰি আছিল, আৰু সেই খিলিকি ভিতৰে চকুৰে দেখা, অপমাৰ কাণেৰে শুন', অৰু। T কেইলে আছিল, আৰু বাৰাৰ ওলাই ময় তোমাক যি যি দেখুৱাম, সেই সকলোলৈ মন। এক সভধৰ দুই গত গহৰ আকৃতি দিয়া; কিমো ময় যেন সেই সকলোকে তোমাক আছিল। দেখুৱাম, এই অভিপ্ৰায়েৰেছে তোমাক ইয়ালৈ|১০ পাছে তেওঁ মোক ববিৰ চোতালখনলৈ নিলে, অনা হল; তুমি যি যি দেখিবা, সেই সকলোকে | আৰু দেখা, ৬াতালখন কেউফলে সয় অনেক ইস্ৰায়েল বংশক না। খোটালি আৰু শিল পাৰি দিয়া তোৰ ঠাই | আর দেখা, গৃহর বাহিরে চাৰিওফালে এটা| আছিল; সেই ঠাইডোখৰত ত্রিশটা খোটালি গড় আছিল, আৰু পুৰনর হাতই অধিব১৮ আছিল। আৰু ঠাইখের বাটচরা কেইটার নিমিত্তে হাত দীঘল এভাল মল অমিল; কোষে কোষে আছিল; সেয়ে বলে বাচা যত গোখ এক হাত চাৰি কেইটাৰ দীঘলর সমান; সেয়ে শিল পৰি দিা আঙ্গুল; পড়ে তেও গড় জুধিলত, ভাঠে এক] ১৯ চাপ, ঠা। পাছে তেও গুলর 'টিচার • নল, আৰু ওই এক মল এল। তেতিয়া তেও। সমুধর পর তিৰ চোতালখন, সাধ পৃষ্ণালে মুখ কর। বাচরলৈ আবি তার খট, বাহিরে ঘুখি পব আৰু উত্তর দুয়ো ফলে খটিয়েদি উঠল, আৰু তেও সেই বাটচার এশ এশ হাত পালে। পাবে তেও করি দুৱারভলি জুধিলত বলে এক নল হল; আৰু চোতালখনর উত্তফালে মুখ করা যাচাই • এক নল বল আম দুৱাৰলিও আহিল। আৰু দৈৰ্য আৰু এ জুখিলে। তার প্রহরীখোটালি প্রত্যেক প্রারীখোটালি এক নল দীঘল আৰু এক ইফালে নিই। সিফালে তিনটা আছি, আর নল বল আছিল, আর সেইটালিোের পাঁচ। তার ওলাই থকা সমুখৰ দু ভাগ অ' তার তপাচ হাত অরে আছিল; আর গর কালো খিলানবের প্রথম বারানার পরিমাণমতেই বাচার বার কোষত থকা দুৱালি তার দৈর্ঘ্য পণিীত, এর এ পরিণত। এক নল আহিল। তেওবাচটোর গৃহ কালা তার খিলিকিরে, তার খিলানযোয়, এ লৈ থকা বারামুখি এক নল পালে। পাছে; তার বন্ধু গহর আকৃতি, পূৰ ফালয় যাই তেওঁ বাটচয়াটার বারাত সুখি ঋীঠ হাত। চাটার পরিমাণমতেই; সাত খাপ যৈ ৪৪. . . . . . • T
