যিহিকেল। | [২৩; ৪৩-৪; ২১। ৪১ বাৰ আৰু মৃত সুন্দৰ মুকুট দিলে। তেতিয়া | আছে; তাই সুদ। শিলা ওণৰত তাক ৰাখিছে, ব্যভিচাৰত বুড়ী হোৱলীৰ বিষয়ে ময় কলো, ধূলিৰে ঢাকি ৰাখিবৰ নিমিতে মগৰ ওপৰ নিহতে তাইৰ লগত আৰু তাই সিহঁতৰ লগত | vতা লা পাই। প্ৰতিকাৰ সাধ্যি আজো s০ এতিয়া বেশ্যাক কৰি। পায়ে পুৰুষবোৰে | তুলিবলৈ, তাই বিৰক্ত চাক নেখবৰ বেশ্যাত গান কৰ নিচিনাকৈ সিহঁতে অতি | নিমিত্তে ময় এক সুদ ণিত ৰাখিল। গমন কৰিলে; এই দৰে সিহঁতে সেই ব্যক্তি। ৯ এই হেতুকে প্ৰভু যিহোৱাই এই কথা কৈ, চাটিণ ভিৰুতা অহলা আৰু অলীবাত গমন। ৰক্তপাতকণিী লীয় পতাপব; মনে কৰিলে। মানুহে ব্যািণিক ও ৰক্তপাত- • ’মটো সৰু কৰিম। খৰি মোয়া, এই কাৰিনীক দণ্ড দিয়াৰ দৰে ধাৰ্মিকবিলাকে নিহত | বড়কৈ লোৱা, মাসালকৈ সিজোৱা, আল নীক দণ্ড দিব; কিয়নো সিহঁত ব্যািণিী, ১১ ভাঠ কৰা, আৰু বাড়বে।লিখব দিয়া। তাৰ ৩ আৰু সিহঁতৰ হাতত তেল লাগি আছে। কাৰণ | পাতা গৰম হবলৈ, তাৰ পিল গড়ি প্ৰভু যিহোৱাই এই কথা কৈছে, ময় নিতে বল, তাৰ মল তাত গলিলৈ,আৰ ত" বিৰুদ্ধে সমাজক আনিম; আৰু ময় নিহত দিবলৈ তাৰ আঠাৰ ওপৰ এক খালিকৈ ত্ৰাৰ বিষয় ও সুব্যপ বলৈ দিম।| বহোৱা। সেয়ে মোক পৰিশ্ৰমেৰ ক্লান্ত কৰিলে, ৪৭ সমাৰে সিহঁতলৈ শিল দলিয়াৰ, আৰু আপোনা খণি তাৰ বড় কন্তু তাৰ পৰ চে; তাক আপোন তৰোৱালেৰে সিহঁতক ভোধৰ খেৰ| ১০ইত কি লাগে। তোমাৰ অশৌচ কৰি- কৰিব; সিবিলাকে সহতৰ পোজীবোৰক বধ | যু; ময় তোমাচি কৰিবলৈ যত্ন কৰতে কৰিব, আৰু জুই দি সিহঁতৰ ঘৰবোৰ পড়িব।] : তুমি টিলা, এই কাৰণে ময় তোমাৰ ওপৰ ৪৮ এই দৰে ময় দেশৰ পৰ ব্যভিচাৰ দুৰ কৰিম;1 •মো, হে মৰ মিষিলৈকে তুমি আপন এতে সকলো চিতাই তোমালোক বচিাৰ-| অনুশীৰ পৰ খচি নয়। অয় যিহোৱাই মতে কাৰ্য্য নকৰিবলৈ শিকিব। আৰু লোক ইয়াক কলো; এৰ যাক, আ ম ইয়াক বিলকে তোমালোকৰ ব্যািৰ বোঝ তোমা] • দি কৰি; ময়দা মহম, সয়া নৰিম, • লেক, ওপৰত ৰাখিব, আৰ তোমালোকে।' মনেপলাম; তোমাৰ আচৰণ আৰু কাৰ্য অপেনাবিলাকৰ সৰ্তিসতীয় পাপিৰ ভাৰ বা; অনুসাৰে তো দণ্ড দিয়া যাক, কি গ্ৰন্থ ভাতে, ময় যে প্ৰভু যিহোৱা, তাক তোমালোকে যিহোৱাই কৈছে। নি।' " ভাৱৰাধী, তাৰ মৃত্যু। কৰে টো দৃষ্টান্ত। ১৫ পুনৰায় বিহোৱাৰ বাঁক মৌৰ ওচৰলৈ ১৪ পুনৰায় নৱম বছৰ দশম মহিৰ দুশম | আহিল, বেলে, হে মনুষ্যসন, দেখা, নয় ( দিনা যিহোৱাৰ বাক্য মোৰ লৈ| আঘাতেৰে তোমাৰ চৰ তৃপ্তিম বস্তু তোমাৰ ২ আহিল, বোলে, ৫ মনুষ্যসাম, তুমি এই | পৰ পৰ করিম; তথাপি তুমি বিলাপ বিন। দিন, এই দিনয়েই নাম লিখা; আ িএই নকরি, আর তোমার চকুলৈ বৈ নেযক।। দিনাই বাবিলর রজাই যিচালেম অমণ | তুমি হনুনিয়াই পেলোৱা, কিন্তু বষকৈ নহয়; ৬ করিছে। তুমি সেই বিদ্রোহী বংশপর আগ | মৃত লোেকর দিমিত্তে শোক নকৰিব, তোমার দৃষ্টান্ত দি সিবিলাকক কোৱা, প্রভু যিহোৱাই। | এত পাগুৰি খাদ্ধা, আৰু অরিত জুতা পিতা, এই কথা কৈছে, তুমি টোটো বহোৱা; তাক | তোমার ও মেটাফিল, আৰু মানুহবিলকে দিয়া হোৱা আৰু তাত পানী বাকি দিয়া। ভাত দিব| ১৮ পিঠা নেধা। রাতিপুৱা মৰ মানুহবিলাকক নগয়া ডোরবোর,পাছ-পিয়া, আগ-পিয়া আদি। সেই কলে; গোধুলি মেরি তার যত উম উম লেখবোর তার মাঝত গোটাই হল, আর আগা পোৱার দরে ময় রাতিপুৱা দিয়া; উত্তম বড়বোরেরে তাক লু করা। জাকর|১৯ করিসে। লোকবিলাকে মোক কলে, তুমি যে মাঝ ম মেরবের লোৱা, আৰু টোটোৰ তলত| এইবের করছ, এইবোৰ যে আমাত কি হাড়রেরে দমোৱা, তাক ভালকৈ উতলোৱ,T' কাপে 'খাটিছে? তুমি আমাক নোকোৱা নে? এনে কি, তার মাঝতহড়িযের সিকে। | |• তেতিয়া ময় সিবিলাকক কলে, যিহোৱাৰ বাক • এই হেতুকে' প্রভু যিহোৱাই কৈছে, কয়ে|২১মের ওচৰলৈ আহিল, বেলে, তুমি বিয়ে এরা অ কই নৃ ক্লেীপ রক্তপাতকা বংশক কোৱা, প্ৰঃ যিহোৱা এই কথা কৈছে, নগরীর সভাপবি; তুমি চিঠি নেখেলোৱাকৈ || দেখা, তোমালোক বলদায়ক অন্য স্কুল, এডোখৰ এতোখকৈ তাৰ সকলোকে উলিয়া। তোলোর চকুর তৃপ্তিজনক আৰু তোমালোক • মিনো তাই কা রক্তপাততই মা'। প্রাণর অকালত বন্ধ যি মোর ধাম, তাক ৪) ফিরে তো তোমার' T
