১৪; ৬-১৫; ৪।] . যিহিকেল। ৭৮। কাৰণে ময় সিবিলাক আপোন আপোন হৃদয়-| যিহোৱাই কৈ, মো জীৱলয় শপথ, তেওঁ- পকাত সিবিলাকক ধৰিব্য নি,সেই মহা বিলাকে পোব নীহত উৰ মৰি, কেৱল মানুহৰবাহুল অনুসাৰে ময় যিহোৱা|| আপোলাবিলাকে ৰক্ষা পাব, কিন্তু দেশ নিয়েই তা উ দিম। এইহেতুক তুমি ই-৫ হলে উহ। বা মিলই বেশ বি; লেংণক কোৱা,বিহোৱাইএইকথা কৈছে। এখন তাৰা বি, হে অৰোৰা, দেশৰ তোমালোক এলো, তোমালোক যবিবাৰ | মৰেদি য, এইবুলি কৈ আৰ তাৰ পৰ মানুষ পৰা যু,আৰু তোমালাৰ আটাই বিলয় | ১৮ পৰু সকলক উt কৰে, ছেয়ে যেই লৈ পিট দিয়। কিননা, ইনায়েল, বংশ। তিনি লোক অফিল, মত, আৰু ইলালে এ কৰা বিদেশ কৈছে, মোৰ জীৱন শপ, লোকে পো বোয়ৰ মাত যি কোনোৱে মোৰ পৰা আলো | বা জীবক উনাৰ নবিকেৱল আপোনা- নাকে পৃথক কবি, আপনাৰ ঠোৰ হয় | ১৯ যিলাকহেৰ পাৰ। ৰা যদি ময় সেই দেশ- ঠাই দিব, আৰু আপোনাৰ সমূখত অঢ়িপানাৰ | লৈ এক মহামাৰী পা, আ ৰ গা মানুহ অপাষ না বিধিনি ৰাখি, আৰু নিৰ। আৰু পশু সকলোকে উদ্ব কৰিলে তাৰ ওপ- নিয়ে মোক সুধিবলৈ কোনো এজন ৰ|• ৰত মোৰ যে যাই তো বোৱা তেতে বাদীৰ লৈ আহিব,ময় যিহোৱাই নিয়েই নোহ, দানিয়েল, আৰু ইয়োৰ তাত থাকি- কি ভৰ দিম। আৰু ময় সেই মাৰ বিয়ে লে, এন্থ বিহোৱাই কৈছে, মোৰ নৱমৰ মুখ কৰি চিন আৰু চাহবলৈ তাক ভাৰি শপথ, তেওঁবিলাকে লো কি ীক উনাৰ স ৰিয় কৰিম, আঃ মোৰ এলাবিলাকৰ | মনিব, আপোন আপোন ধাৰ্মিকতায় - মা পৰা তাক উদু কৰিম; তাতে, ময় যে ৰাত কেৱল আপোৰ আপোন প্ৰাণহে ৰক্ষা যিহোবা, তোমালোকে নিব। আৰু যদি কৰিব। কিয়নো এছ যিহোৱাই এই কথা কোনো জবাদীয়ে বা কোনো বাক্য ফয়, কৈছে, সেই দেৰ গল্প মাছ আৰু পশু, তে েময় যিহোৱাতেই সেইবাদীক আৰু সকলোকে উল কৰিবলৈ অয় যেতি ৰো- কৰিল,আৰ ময় তাৰ ওপৰলৈ হাত মেলি মোঃ বলি, আকাল, হিংসক , আৰু মহামাৰী, এ ইয়েলৰ মাৰ পৰা ক উ কমি।| মোৰ এই চাৰিওটী মহা-সাপদ খিচালেম ১• এই ৰুপে সিবিলাকে আপোন আপেনি অপ- | বিৰুকে পাম, তেতিয়া আৰু বিমান অসাধ্য ৰাধ দণ্ড গিব। ভাববাদীৰ ৰিলৈ যোৱাৰ! তথাপি দেখ, আৰ মাকত না পোৱা ঠোৰ অপৰাধ আৰু বৰদীৰ অপৰাধ দুয়া | স্থেবিৰ পুতেক আৰু জীয়েকক বাহি- ১১ সমান; ইয়া অপ্ৰিয় এই,যেন ইত্ৰায়েল | ৰলৈ অনা যাব; দেখা, লিবিলাক তোমালোকৰ বংশইমোৰ পদ্মা বিপথ নেয়,আপোনা | চ্যলৈ ওলাই আহিব, আৰু তোমালোকে বিলাৰ অপাখিবোৰৰ কোনো অপৰাধেৰে আ সিবিলাক আৰ ব্যৱহাৰু আৰু লিবিলাকৰ পোলাবিলাকক আৰু অচি নক,কি নিবি কাৰ্য্য দেখিবলৈ পাব; তাতে চিলমলৈ নয় লক বেন যে, এয়, আ ম শিবিলান্ত। ঘটোৱা নমল বিয়ে, তালৈ ময় ঘটোৱা ইশ্য হও, ইয়াক প্ৰঃ যিহোৱাই কৈছে। সকলেৰে বিয়ে তোমালোকে সান্ত্বনা পা। ১২ পানি যিহোৱাৰ খাব মোঃ ওচৰলৈ আহিল, তোমালোকে শিলি আচাৰ ব্যৱহাৰ আৰু ১০ বোলে, হে মনুষ্যনি, যদি এখন দেশে স-! কা দেখিলে, নিবিলাকে তোমালোক না লন কৰি মোৰ বিৰুচে পাপ কৰে, আৰু ময়| দিব; মিনো তোমালোৰুেবুৰি,যে, মজাৰ তাৰ অফিতেমোৰ হাতমেলি তাৰ অপসাখাট। মা কৰা একোকে বিনাকাৰণে। মাই, গলে,আৰু তালৈ অকাল পঠাই তাৰপৰ মা এয়ে এ বিহাৰ। ১০ চাহ আৰু পশুসকলোকেঊৰে ,তেতোেহ দানিয়েল, আৰু ইয়াৰ, এই তিনি ম লোক চাক্ষালতান কাঠৰ উপমা। তা থাকিলে, তেওঁবিলাক অপোন আপোন পাছে যিহোৱাৰ বাৰ মোৰ ওচৰলৈ বাৰ্ষিাৰ ৰায় কেৰল আপোন অপোন আলি, বোলে, হে মনুষ্যসন, সাক্ষা- প্রাণ রক্ষা কবি, এতে বিহের বচস। | না কাঠ, কাঠী গছবোয় মাঝির বা বদি ময় লেইসে সকলো ফাললৈ বিক জালরি ভাল আন সকলো গহর কাকৈ এ পঠাইবি, আবেরে কালীন হিত; কোনো কাৰ্য কৰিলৈ মানুহ হয় আৰু সেইবোরর কারণে কোনো মানুষ। জানে তার পর কাঠ অব। বা কোনো পাত্র তা মাৰেদি খাব নোৱাকে শয়ে উ হয়। সারি এবলৈ আমে তার পা এল টি জেনে সেই তিনি অন লোক হাত দিল, আমি দেখা, তাক পুড়িবলৈ দুই বিয়ার 78.
