১৬; ৩০-১৮; ১।] যাপক। ওমৰ তোমোক পানুক্ৰমে ৰাখি। যিহোৱাক কলে, তুটি আমাৰ দিেিত কে- ৩০ তেতিয়া মোচিয়ে হানোক কলে, তুমি এটা পাৰ | বিলাক মাম্ব বাচি লৈ, অমালেকে সৈতে যু লৈ, ভাত পুৰা এক ওৰ মাই, তোমা কৰিবলৈ ওলাই যোৱা; কাইলৈ ময় খৰৰ লোক পানুক্ৰমে বাতিলৈ, যিহোৱাৰ লাখুটি হাতত লৈ পৰ্বতৰ টিত থিয় মগৈ। ৩০ মূখত থৈ দিয়াগৈ। তেতিয়া, যিহোৱাই|১• তেতিয়া যিহোৱাই মোতি আৰ দৰেই মেকি দিয়া মাজাৰ দৰেই, মেয়ে সায় থাকি | কাৰ্যকৰি, অলেকে সৈতে যুঃ কৰিল। পাছে ব নিমিতে, হাৰাণে তা শালিৰ আগত | যোচি, বাৰোশ, আকাৰে পতিৰ তি উটল- ও থৈ দিলেগৈ। আৰু ইলে, সয়াবিলকে। ১১ গৈ। তাতে মোচিয়ে আপোন হাত বাতিকে নিৰাশৰ দেশ নোপোৱালৈকে চল্লিশ বছৰ সেই মানে ইয়েল জয়ী হয়; কিন্তু আপোন হাত মান্না খাইছিল; সিৰিলাকে কম দেয় সীমা | ১২ মালেই, অমালেক য়ী হয়। এই পে কৰি নোপোৱালৈকে সেই মায়াকেহে ভান কৰি-| ৰি মোদিৰ হাত ঠ্য লত, তেওঁবিলাৰুে এটা ৩১ ছিল। এক ওমৰ ঐ দহ গৰ এগি।' শিল আনি, তেওঁ ওয়ত এলে; আৰু তেওঁ লাকবিলাকৰ পানী দিয়া। অমালেকে সৈতে যুদ্ধ। তাৰ ওপৰ বহিলত, হাসান আৰু ৰে এনে একালে, সনি মনে আম কালে তেওঁৰ হাত ও পাছেই্যায়েৰ সন্তানবিলাকৰ গোটেই। ধন ধৰি ৰাখিলে; তাতে বেলি মাৰ মোযোৱা- মণ্ডলীয় যিহোৱা, আৰ পৰে, চীন | | ১৩ লৈকে তোৰ হাত থিৰে থাকিল। এই হেতুকে এৰ পৰ বাৱা কৰি, সব লগা ঠাইত কি | যিহোৱাই আমাকে আৰু তাৰ লোকবোৰক গাৰিদম পাই, তাহউৰি পাতিলগৈ;] ১৪ জনোৱাল খায়েৰে পৰাজয় কৰিলে। পা কি সেই ঠাইত লোকৰিলাকে খাবলৈ পামীফিহোৱাই আচিক কলে, সেৱৰণৰ অৰ্থে এই । নাছিল। এই কাৰণে লোকবিলাকে মোচিৰে কথা পুকত লিখ, আৰু যিহোৱাৰ কাণত তাক সৈতে বিবাদ কৰিলে, খাবলৈ আমাক পানী শৱা; কিয়নো ময় আকাশৰ তলৰ পৰ অমা- দিয়া। তাতে যোচিয়ে সিবিলাকৰু কলে, তোমা ১৫ কেৰ নাম নিচেইকৈ লুও কৰিম। তেতিয়া লোক কিয় যে সৈতে বিবাদ কৰিয়া? কিয় | মোচিয়ে এটা বেদি নিৰ্মাণ কৰি, তাৰ নাম ৩যিৰপৰীক্ষা কৰিতেতিয়া লোকবিলাকে যিহোৱা-নিৰ্চী (যিহোৱা মোৰ ] ৰাখিলে; সেইঠাইত পনীৰ পিয়াতে ব্যাকুল হৈ, মোচিৰ | ১৬ আৰু তেওঁ কলে, যিহোৱাই শপথ কৰিলে; পুৰু- হিতে বকি কলে, তুমি আমাক, আমাৰ সন্তান। বানুম অমালেক সৈতে যিহোৱাৰ যাব। বিলাক, আৰু পাবোকো পিয়াহত মাৰিবলৈ মোচিক দিয়া যিখোৰ পৰামৰ্শ। ৫ মিচনৰ পৰা কিয় অষক আনিল। তাতে মো- চিয়ে যিহোবাগকতাক্তিকৰিলে,ময় | পা, খৰে মোচিলৈ আৰু আপোন এই লোকবিলাৰ অৰ্থ কিৰি? সিবিলাকে | এ ইয়েললৈ যি যি কৰ্ম কৰিলে মোক শিল দলিয়াই মাৰিবলৈ প্ৰায় মৃত বিশেষকৈ যিহোৱাই মিৰৰ পৰ ইয়েলক আছে। তেতিয়া যিহোৱাই মোচিক কলে, তুমি | বি ৰূপে বাহিৰ কৰি আনিলে, সেই সকলো ইলেৰ বৃহ লোকৰ কেইজনমানক লগত লৈ,। কথা মোচিৰ শহৰেক মিদিনীয়া পুৰোহিত লোকৰ সাতে ওলাই যোৱ; আৰু তুমি| ২ যিথেৰিখনিৰলৈ পালে। তেতিয়া মোচিৰ শহু- বিদেৰে নদী প্ৰহাৰ কৰিছিল, তোমাৰ সেই ৰেক মিথোৰে, আপোন ঘৰলৈ পঠোৱ মোদিৰ লাখকো হাতত লৈ যোৱা। দেখা, ময় বোৰে কাৰ্যা চিপোৱা, আৰু তেওঁৰ দুন পুৰক লগত ব সেই ঠাইত শিলাৰ ওপতে তোমাৰ | ৩ ললে। সেই দুন পুৰ এনৰ নাম গেচেমি, মত বিছি হমগৈ; তুমি সেই শিলটোতে। | কিয়নো মোচিয়ে কৈছিল, পর দেশ এ কবি, তাতে লোকবিলাক খাবলৈ তার। | ৪ প্রবাসী হৈ আছে। আৰু এজন্য নাম ইলীয়ে- পাই পানী ওলাৰ। তেতিয়া মোচিন ইত্যা | অর; কিয়নো তেওঁ কৈছিল, মোৰ পিতৃ ঈশ্বর আয় বৃঢ় লোকবিল অগিতে সেই রুপে | মোর সহকারী বৈ, ফরণির ক্লাৱালৰ পৰা লে। তাতে ইসলর তামবিলাকে বিবাদ। ৫ মোক উদ্ধার করিলে। যিথোৱ আপনি কো- ৮ দিতি , আৰু যিহোৱা আমার মাঝত বায়েক মোচি ন পূৱ আৰু গৰ্যাক লগত কানে মাই, এই কথা কৈ যিয়ার পরীক্ষা | লৈ, মোচিয়ে পর্বত যি ঠাইত উনি কাও,তেও সেইঠাই না মাআৰু। | গাড়ি থাকিছিল, সেই অরণ্যত তেওঁর চর বিপি আ বি]ি রাখিলে। পালেগৈ। আৰু তেওঁ মোছি এই সংবাদ দিলে, ৮ সেই সময় আমালেকে আমি রীমিত। বেলে, তোমার শহরের ময় যিৰোৰে তোমাৰ এলে লৈতে মৃ বিলে। তাতে মোচিয়ে। তিস্তা, আৰু আয়ে সৈতে তাই লরা দুটক 7
