৩৭; ১০-৩৮; ১১। যিৰিমিয়া। ১• একেবাৰে গুচি নেযাব। কাৰণ, তোমোক চোতালত ৰাখিতে, এ যে ৰালৈকে নগৰ . অহিকে যু কৰা কলীবিলাকৰ গোটেই| সকলো দি সকাল, তেতিয়ালৈকে প্ৰতিদিনে সৈন্যসামন্ত যদিও তোমালোকে একেবাৰে। ওকালাপটাৰ পা এটা এটা ৰুগী আনি প্ৰ, কাঁ, আৰু সিহৰ মাৰ খুন হোৱা | তেওঁক দিয়ে এই পে যিমিই এৰীৰ লোক মাখেন অৱশিষ্ট থাকে, তথাণি সিং। চোতাল কিল। . প্ৰতিয়নে অবদান অপোন তায় উব, আ৩ তাৰ পায়ে মাৰ পুৰ চটিয়া আৰু | এই নগৰ দুইটি পড়িব। পৰ পুৱ গলিয়া, চেলেমিয়াৰ পুত্ৰ ১১ কলদীবিলাকৰ সৈলামই যি সময়ত। যথল, আৰু মকিয়াৰ পুত্ৰ পৰে, অটাই | ফৰেণ্য সৈন্যসামন্তৰ সুত বিচাখেৰ প{ লো আপত যিনিমিয়াই কোৱা এই বাক্য ছাউনি ল িউঠি গৈছিল, সেই সময়ত যিনি নিলে, বেল, যিহোৱাই এই কথা কৈছে, যি | মিয়াই বিনামীন প্ৰণেত লোকবিলাক মাৰুত। কোনো লোক এই গৰত থাকিব,সিনোৱালত, থকা তেওঃ গ স মনে তালৈ যাবলৈ। অকালত, আৰু মহামাৰী মৰিব; কিন্তু যি মনে কলদীবিলাকৰ ওচৰলৈ ওলাই যাব, তে বিনামীন নামেৰ বড় দুবাৰ পালেগৈ, সিমীয়াই থাকিব, আৰু ইব্যৰ নিচিনাকৈ তেতিয়া সেইঠাইত হননিয়াৰ নাতিকে ঢেলে- আপেল এন লাভ কৰি মীয়াই থাকিব। মিয়াৰ পুতেক যিৰিয়া নামেৰে দুৱৰীৱ এজন! • যিহোৱাই এই কথা কৈছে,যে,এই নগৰ অৱশ্যে অধ্যক্ষ আছিল; তেওঁ যিঝিমিয়া তাবাদীক বাবিল, জাৰ সৈন্যসাম্য হাতত সমৰ্পণ কৰা ধৰি কলে, তুমি কলদীয়বিলাকৰ ফলীয়া হবলৈ ব, আৰু তেওঁ তাক কৰি লব। তাতে প্ৰধান ১৪ গৈছ। তাতে যিনিমিয়ই ফলে, এয়ে মিয়া। লোকবিলাকে ৰকলে, আমি মিনতি কৰে, কথা, ময় কলীয়াৰিলকিৰ ফলীয়া এবলৈ | এই মানুষ প্ৰাণ কৰিবলৈ আসা দিক। নেও; তথাপি ঘিৰিয়াই তেওঁৰ কথা শুনি, কিয়নো সি মানুহবিলাকক এনেকুৱা কথা কৈ, তেওঁক ধৰি প্ৰধান লোকবিলাকৰ বিলৈ লৈ এই নগৰ অৱশিষ্ট যুবিলাকৰ আৰু ১৫ গল। সেই প্ৰধান লোকবিলাকে যিৱিমিয়লৈ। আটাই প্ৰতাষিক হাত দুৰ্বল কছি; | কক্ষ বৈ তেওঁক কোৰাই যোনাথন লিখ কাৰণ এই মানুহে এই জাতিৰ মঙ্গললৈ চেষ্টা যত থকা বন্দীশালত পেলাই এলে; কিনো{ ৫মকৰি,কেৱল অমললৈহেচেষ্টা কৰে। তেতিয়া ১ তেওঁবিলাকে তাকেই বন্দীশাল কৰিছিল। যিৰি| নিৰিবি ৰাই কলে, দেখ, তেওঁ তোমালোক মিয়াই কাৰাকপত, অৰু সৰু সৰু খোটালি। হাতড়ে আছে। কাৰণ তোমালোকৰ অহিতে কৰি- বোৰক সোমাই সেই ঠাইত সলেমান দিন। বলৈ একো সাধ্য নাই। তাতে সিবিলাকে ১৭ কটালত,চিদিকিয়া ৰাই মানুহ পঠাই তে বিনিমিয়া ধৰি এবীৰ চোতালত এ মকিয়া অনালে, আৰু মই আপোনাৰ ঘৰত তেওঁক। ৰাজকোৰ কুপহু পেলাল, লেজুৰ ঘিৰি- পেতে সুধিলে, বোলে, যিহোৱাৰ পৰা অহা। মিয়ানমাই দিলে। সেই কুপ পানী নাহিল, কোনো বাক্য আছে নে। তাতে যিনিমিয়া। কেৱল কোকা আছিল; তাতে যিনিমিয়া হোত কাছ; তেওঁ আৰু কলে, আপোনাক ধাবি-] : পোত গৈছিল। এনেতে যিৱিমিয়াক কৃপণ্ড ১৮শ্য ৰজাৰ হাতত সোধাই দিয়া। যিনি পেলোৱা কথা ৰহিত একা এদ-মেলক মে- মিয়াই চিদিকিয় ৰাক আৰু কলে, আপনাৰা ৰে এনে দেয় নপুংসক শুনিলে; তেতিয়া বা আলোনাৰ পাত্ৰীবিলাক, বা এই নোক-| বিমামীৰ দুৱাৰত বহি আছিল। এবা- বিলাক বিয়ে ময় কি অপৰাধ কৰি, যে,। মেলকে ৰাগহৰ পৰ ওলাই গৈ ৰমাক কলে, আপোনালোকে মোক বন্দীশালত পেলাই দিছে। ৯ মোৰ প্ৰভু মহাৰা,সেইলোকবিলাকে যিনিমি ১৯ আৰু, বাবিল ৰজা আপোনালোকৰ ৰা এই ভাববাদী কুপত পেলাই দি তেওঁলৈ নিতান্ত দেশ, বিয়ে মাহিব, এই বুলি কৈ আপোনা মন ব্যৱহাৰ কৰিছে; কেও যি ঠাইত আছি,সেই লোকৰ আগত অববাণী প্ৰচাৰ কৰা আপোনা ঠাইত তেওঁ ভেকত মৰিব লগীয়া হৈছে, অিনলা • লোক তাৰবাদীবোৰ এতিয়া ক'ত? এতিয় যে ১০মগত অৰুণ নাই। তেতিয়া তাই কৃচীৰ মোৰ প্ৰত্ন মহাৰা, অনুগ্ৰহ কৰি খোক, ময়। এবা-মেলকক আয় করিলে, বেলে, তুমি এই যোনাথন লিখক ঘরত যে সময়ে,এইনিমিতে | ঠাই পরা ত্রিশ ন মানুহ লগত লৈ গৈ যিনি আপনি সেই ঠাইলৈ মোক আৰু পাৰ; মিয়াবাদী নৌ মরোতেই তেওঁক কুপ পর বিন করে, মোর এই মিনতি পানাৰ আগত | তোলা। তাতে এদমেলকে সেই ত্রিশ জন মান- ২১ এ এক। তাতে, চিদিকিয়া রাই আT হক লগত লৈ রাগৃহ ভালর তর ঠাইল | দিয়াত লোকবিলাকে যিনিষিয়াক এরীর গৈ, তাৰ পৰা পেলনীয়া পুণ কাপড় আপুরী 751 গান-
